Ebdülmüttelibin imanı haqqında neql etmişdiler. Bele ki, Şehristani deyir: “Ebdülmüttelib nübuvvet nurunun bereketi ile hikmetli ve böyük sözler danışardı. O, vesiyyetinde demişdi: “Zalım bu dünyadan öz zülmünün cezasını görmeden getmeyecekdir”. Zalım bir kişinin ölerek, bu dünyada cezasını almadığını söyleyenlere bele cavab vermişdir: “Allaha and olsun ki, bu evden sonra başqa bir ev vardır ki, xeyirxah insan yaxşı emelinin mükafatını alar, pis emel sahibi de pis emeline göre ceza alar”.

Şeyx Seduq Hezret Peyğemberin (s) Emirel-mömine (e) etdiyi vesiyyeti bele neql edir: “Ey Eli, heqiqeten Ebdülmüttelib cahiliyyet dövründe beş adeti yerine yetirerdi ki, Allah Teala İslamda onu imzalamışdır. Bu adet-eneneni zikr etmişdir: 1. Atanın arvadının oğullara hörmet etmesi. 2. Xezine ve qenimetlerin xümsü. 3. Hacılara su paylanması. 4. Qetlin diyesi 100 deve. 5. Tevafın sayının yeddi olması”. Sonra buyurur: “Ey Eli, heqiqeten Ebdülmüttelib bütlere perestiş etmezdi ve bütler üçün kesilmiş heyvanları yemezdi ve deyerdi: “Men İbarahim dinindeyem””.

Hezret Ebu Talib Resulun (s) atası Abdullah ile ata ve ana terefden qardaş idiler. O, Hezretin başqa emilerinden daha çox Peyğembere (e) elaqe besleyer ve mehribanlıq ederdi. Ola bilsin belke ona göre de Ebdülmüttelib sağlığı ve xesteliyi zamanı Peyğemberi (s) Ebu Talibe tapşırmışdı. Ebdülmüttelibin ölüm saatı gelende oğlanlarını toplayır ve Peyğemberi (s) onlara tapşırır. Sonra ise Ebu Talib ile Zübeyr Peyğemberi (s) himaye etmek üçün püşk atırlar ve Ebu Talib püşkde qalib gelir. Başqa hedise esasen Ebdülmüttelibin özü Peyğemberi (s) Ebu Talibe tapşırmışdı. Başqa bir hedise göre ise Peyğemberi (s) evvelce Zübeyr himaye etmişdir ve o, ölenden sonra himayeni Ebu Talib boynuna götürmüşdür. Ancaq tarix bu axırıncı nezeri inkar edir.

Munaqib İbni Şehri Aşub bu meseleni bele neql etmişdir: “Allahın Resulu (s) Ebdülmüttelibin yanında yaşayırdı. Ebdülmüttelibin 102 yaşı olanda Peyğemberin (s) 8 yaşı var idi. Ebdülmüttelib

<< 1 [2] 3 >>