13 yaşımda yazıçı olmağı qerara aldım. Bu qerarı evdekilere deyende meni ciddiye almadılar, hele uşaqsan o qeder senet seçeceksen ki, dediler.

13 yaşımda yazıçı olmağı qerara aldım. Bu qerarı evdekilere deyende meni ciddiye almadılar, hele uşaqsan o qeder senet seçeceksen ki, dediler. Birce babam heç ne demedi, eslinde babamın mene neyise demeyi tesadüfü idi. Amma hemin vaxt qaşlarını çatıb mene ele diqqetle baxdı ki, bu en azı 5 deqiqe davam eledi. Babam ümimiyyetle ciddi adam idi. Menimle çox az danışırdı, gününü kitab oxumaqla keçirirdi, kitabları menden çox sevirdi, hetda bir neçe defe kitablarla danışdığını bele eşitmişem.

Valideynlerimin meni ciddi qebul etmemesine çox esebileşmişdim. “Men yazıçı olacağam. Yazıçı, yazıçı. Qerarımı heç vaxt deyişmeyeceyem görersiniz.” Bu sözleri deyende qeyri ixtiyari ayağımı yere möhkem vurdum. Otaq aniden sakitliye qerq oldu. Hamı gözünü mene dikmişdi. Birden babam “ Sübut ele” dedi. Hemin anda özümü itirdim.” Sübut edim nece?” . Babam”Qalx otağına, bir şey yaz baxaq görek neye qadirsen.” “Ne yazım axı men” babam sözümü kesdi “ orası bizi maraqlandırmaz” dedi. Çaşıb qalmışdım. Atam üzünü babama çevirib” O hele uşaqdır ne yaza biler? Onu bu qeder ciddiye alma” dedi. Heç ne demeden otağıma qalxdım. Nerdivanı qalxanda babamın sesini eşitdim “ adamı künce bele sıxarlar bax”. Öz özüme “indi siz görersiniz” dedim ve qelemi elime aldım. Ne yazacağım barede çox fikirleşdim amma bir şey tapa bilmedim. Axşam oldu men ise bir kelme bele yazmamışdım. Boş vereq mene baxır, men de ona. Bir az sonra bir şeyler qaralamağa başladım. Balaca hekaye yazmışdım. Birden qapım döyüldü babam içeri daxil oldu. Heç ne demeden masama yaxınlaşdı ve kağızı elimden alıb oxumağa başladı. Hekayeni bitirmemiş başını qaldırdı “Hayıf bu kağıza” dedi. Ele bil hemin anda başımdan isti su axdı. Babam niye bele edir axı menim sadece 13 yaşım var, men böyük yazıçı deyilem.Gözlerim doldu. Başımı aşağı saldım. Qelemi yere qoyacaqdım ki, babam elimden tutdu.

[1] 2 3 >>