“bele tez.” dedi. “Bacarmadım” dedim. “Yazıçılar eserlerini bir defeye yazmır.” Dedi ve qapıya yaxınlaşdı, üzünü çevirib mene diqqetle baxdı, sonra otaqdan çıxdı. Onun bu hereketi haqqında çox fikirleşdim amma bir şey başa düşmedim. Indi babam menim yazıçı olacağıma inanır yoxsa eksine. Hemin gece gec yatdım. Ele hey pencereden denize baxırdım. Bu gün hava tutqun, külekli idi. Deniz dalğalarını aramsız sahile ele vururdu ki, sanki neyise sahilden almaq isteyirdi. Qeribe bir ses gelirdi, ele bil kimse ağlayırdı. Birden sahilde nese parıldadı. Çox gözel yüngül parıltı idi. Bu nedir göresen. Gözlerimi ovdum, birde baxanda artıq o parıltıda o sesde yoxa çıxmışdı. Qeyri ixtiyari qelemi elime alıb bir başlıq yazdım “ Mirvarinin göz yaşları”. Beli hekayeni yazmışdım. Özü de vereqde bir qara bele etmeden, fasile bele vermeden. Seher duranda babam otağımda idi, hekayeni oxuyurdu. Sebirsizlikle ne deyeceyini gözleyirdim ki, başını qaldırdı. Mene baxdı, vereqi masanın üzerine qoyub ayağa qalxdı. Sual dolu baxışlarımla ona baxırdım. O, ise heç ne demeden qapıya yaxınlaşdı. Budur yenede meğlubiyyet, deye düşünürdüm ki, babam üzünü çüvirib “ Ayağını yere vurmağından bilinirdi ki, gelecekde meşhur yazıçı olacaqsan.” Hemin anda gözlerim doldu. “ne?” deye soruşdum. Babamın üzünde mülayim bir tebbessüm yarandı. İnana bilmedim o gülümseyirdi. Geri dönüb vereqi götürdü ve otaqdan çıxdı.” Hara?” deye soruşdum amma heç bir cavab ala bilmedim. Hemin gün babam eve gec geldi, harda olduğunu soruşdum amma o, cavab vermedi. Seherisi gün otağımda derslerimi oxuyurdum. Anam meni sesledi. Aşağı düşende anamın ve atamın teeccüblü baxışları ile meni süzdüklerini gördüm? “Ne olub?”deye soruşdum. Anam gözleri dolmuş bir veziyyetde gülümseyerek elindeki qezeti mene uzatdı. Qazete baxanda ilk gördüyüm başlıq “Mirvarinin göz yaşları”. “bu ki, menim yazdığım hekayedir.” dedim ve babama teref çöndüm. O, gülümseyirdi. Sevincimin heddi hüdudu yox idi, babamı qucaqlayıb “ çox sağol baba, çox sağol”dedim.

<< 1 [2] 3 >>