de onları aradan qaldırmaq istemir. Buna göre de insanların yanında eyblerimiz büruze olunur ve insanlar terefinden mezemmet olunur. Burada mühüm nöqteni yada salmaq lazımdır ki, başqalarının eyblerini aşkar edib, onların zeif cehetlerini keşf ederek abır-heyalarını aparmaq - günah ve haramdır. Hezret Eli (e) buyurur: “Küfr ve imansızlığa yaxın hal odur ki, şexs qardaş adı ile başqaları ile dostluq planı qurar ki, eyblerini saysın ve bir gün onu mezemmet etsin”.

Elbette, aydındır ki, bu yolda İlahi tofiq bize yardım ede biler. Birincisi - ruhi çatışmamazlıqlarımızı tanımağı bize nail eder ve sonra ise onu vücudumuzdan qoparıb atmağa yardım eder.

İslam exlaqının mühüm cehetlerinden biri de odur ki, heç kimin mömini mezemmet etmeye haqqı yoxdur. Peyğember (s) buyurur: “Eger sizin xidmetçilerinizden biri iffete zidd olan bir emel ederse, onu cezalandırın ve dini hüdudlara emel edin. Ancaq onu mezemmet etmeyin”.

Deyilenlerin hamısı eybi olan möminlere aiddir. Ancaq o şey ki, bize yaraşmır, ancaq eyb hesab edilmir, bizim İslami fezilet medeniyyetinden cahil olduğumuza qayıdır ve biz onu naqislik hesab edirik. Ancaq mezemmet etmek pis işdir. İmam Sadiqin (e) dövründe bir nefer o Hezreti (e) müşahide edirmiş. O Hezretin mübarek alnından ter tökülermiş ve nesihet üçün Hezretin yanına gedir ve deyir: "Bu cür yaşamağın yaxşıdır ki, eger bu cür heyatın sona çatarsa, ne edersen?”. İmam Sadiq (e) buyurur: “Allaha and olsun ki, eger bu halda öleremse, Allaha itaet halında can vermiş olaram. Men öz işim ve seyimle isteyirem ki, özümü ve eyalımı senden ve başqalarından ehtiyacsız edem. O zaman qorxmalıyam ki, günah işletdiyim yerde ölümüm çatsın”.

Hazırladı: Meşhedi Xanım,

<< 1 [2]