Sevme duyğusu, bir kimseye ve ya bir şeye reğbet besleme hissidir.
Sevgi, insanlarda doğuşdan olan bir duyğudur. Sevgi, cemiyyete hüzur, dincliyi ve qardaşlığı getiren birleşdirici bir ünsürdür. Quran üreklerin sevgi ile birleşmesine ehemiyyet verer. Möminin könlü sevgi ile doludur. Kin ve düşmenlik kafirlerin xüsusiyyetlerindendir. Allah Teala iman edenlerin üreklerini sevgi ile birleşdirmiş, onları bu sevgi ve bağlılıqla güclendirmişdir. Cenabı Haqq bele buyurur:

"Ve üreklerinin arasını sevgi ile birleşdirdi. Yoxsa yer üzünde ne varsa hamısını xercleseydin, yene onların üreklerini birleşdire bilmezdin. Lakin, Allah onların arasını sevgi ile birleşdirdi" (el-Enfal, 8/63)

İnsan üçün en böyük xoşbextlik, Allah sevgisine çatmaqdır. Allah Teala, zalımları, fesadçıları, kafirleri, israfçıları, heddi aşanları, qürurlanıb lovğalananları sevmez. Buna qarşılıq teqva sahiblerini, tövbe edenleri, sebr edenleri, lütfkarlıq sahiblerini, edaletle iş görenleri, ibadetlerini edenleri, tevekkül edenleri sever.

Teala; (Resulum) da ki eger siz Allahı sevirsinizse derhal mene qoşulun ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın"
(Alu İmran, 3/31) buyurmuş ve Allah sevgisine ancaq Onun emrlerine uyğun gelmek, Peyğemberinin yolundan getmekle çatıla bileceyini xeber vermişdir.

Müselmanın vezifesi, sevgisini yaxşıya, gözele ve qanuni olana yöneltmekdir. Sevdiyini Allah üçün sevmeli, sevmediyini de yene üçün sevmemelidir. Allah 'ın sevdiklerini sırf Allah rizası üçün sevmek, sevmediklerinden yene onun razılığını ümid ederek qaçınmaq lazımdır.

Peyğemberimiz bele buyurmuşdur: Allah Teala qiyamet gününde

"Menim üçün bir-birlerini sevenler harada? Onları kölgemden başqa kölge olmayan bir günde Erşin kölgesinde kölgelendireceyem" buyurar (Müslim Birr ve Sıla, 161)

"Bir kimse din qardaşını sevse, sevdiyini o adama söylesin" (Riyazü's-Salihin, I, 413)

"Allah üçün sev, Allah üçün nifret et, Allah üçün dost ol ve yene Onun üçün düşmen ol. Çünki Allahın

[1] 2 >>