içinde gezmeye başlayır ve her addımda ayağı gah stola, gah stullara, gah da şkafa deyib ezilir. Lakin yene de sehvin özünde olduğunu boynuna almaq evezine, evin düzgün tikilmediyini, ev eşyalarının orda-burda nizam-intizamsız halda qoyulduğunu iddia edir. Halbuki onun dedikleri heqiqete uyğun deyildir. Otaqda her şey öz yerindedir. Kor qonağın ayağının ora-bura deyib ezilmesinin günahkarı da ev sahibi deyil, yalnız özüdür».

Gösterilen misalda evi dünyaya, ev sahibini Allaha, kor qonağı ise edaleti danan insanlara benzetmek olar.

Bezi insanların fikrince, zelzele, tufan, sel kimi tebii felaketler, müharibeler, iqtisadi çetinlikler, epidemiyalar Allahın insanlığa qarşı zülmünün tezahürüdür. Bele şexsler hetta yol qezalarının, partlayışların günahını da Allahda görürler. Guya ölüm, xestelik, kasıblıq, anadangelme şikestlik kimi sırf heyati hallar da Allahın zülmünden başqa bir şey deyildir.

İnsanı en kamil bir biçimde yaratmış, sonsuz nemetlerle dolu tebieti onun ixtiyarına vermiş, heç kesi ruzisiz qoymamış Allahın zalım olduğunu düşünmek özü zülm deyilmi?

Allahın insana qarşı edaleti üçün birce elamet kifayet eder ki, bu dünyada insan üçün yalnız bacardığı işler vezife bilinmişdir. Allah-Teala heç kesden qüvvesi xaricinde olan emeli teleb etmez. Eks halda bu, insana qarşı zülm olardı. Qurani-Kerim bu heqiqeti ümumi şekilde bele vurğulayır: «Heç kesin boynuna qüvvesinden artıq vezife yüklememişik» (Muminun, 62).

Allah-Teala bu dünyada insana edaletle yanaşdığı kimi, qiyametde de onun xeyir ve şer emellerini hesablayarken zülm etmeyecekdir: «Qiyamet gününde edalet terezilerini quracağıq, o gün heç kese zülm olunmayacaq. İnsanın emeli bir xırda xardal denesi boyda olsa da, onu hesablayarıq. Bizim hesabımız hamıya kifayet eder» (Enbiya, 47).

<< 1 ... 3 4 [5]