başqa reftarla özüne beraet qazandırar. Ona göre de hiyle ve mekr de bu üslubdan sayılar.

Yalan bütün dinlerde beyenilmemiş ve çirkin emel hesab ediler. (“Ğafir”, 28). Ancaq efsus ki, çox ve az miqdarda, insanların çoxu ondan istifade eder. Öz inanc ve adetlerine eskine olaraq, yalan danışar.

Bezi insanlar başqalarından daha çox yalana meyl göstererler. Bu insanlar o keslerdir ki, şexsiyyet baxımından özünü günaha batırarlar. Ancaq her yerde öz qanunsuz reftarlarını heyata keçirtmek üçün yalana el atarlar. Onlar yalan vasitesile öz reftarlarını beyenilmiş reftar kimi nümayiş etdirerler.

Yalanın tesiri

Bezileri bu fikirdedirler ki, günahın amili yalandır ve yalan danışmaqdır. Baxmayaraq ki, günahın sebebinin kökleri başqadır, ancaq insanın günaha meylinin artmasında yalan danışmağı esas amil kimi görürler.

Her bir exlaqsız reftar insanda, cemiyyetde, dünya ve axiretde öz tesirini qoyar. Yalanın en mühüm ictimai tesiri insanların etimadını itirmekdir. İnsanlar arasında yalanın artması, onların bir-biri haqda düzgün netice çıxartmağını aradan aparar. İnsanlar bir-biri ile ünsiyyet bağlayarken bir-birine etimad göstermezler.

Qurani-Kerim yalanın gösterdiyi başqa bir tesiri, yalanın yalançının özüne vurduğu ziyanda görür. (“Ğafir”, 28). Quran insanlardan isteyir ki, yalandan çekinsinler. Çünki yalan ilk növbede söyleyenine ziyan vurar. (“Ali-İmran” 94, “Enam” 21, 93 ve 144). Dünyada vicdandan mehrum olarlar. (“Yunis” 69, “Nehl” 116). İlahi hidayetden behrelene bilmezler. (“Ğafir” 28). Axiretde üzüqara hesab edilerler. (“Zumer” 60)

Quran yalanı insanın qelb xesteliklerinin artmasına sebeb olan amil kimi tanıyır. (“Beqere” 8, 10). Ayelerden göründüyü kimi, bu kimi insanlar batini heqiqetlerden mehrum olarlar. (“Casiye” 7,8) Nehayetde dünyada yalan danışaraq, münafiqlerin sırasına daxil olarlar. (“Tövbe” 77).

Bele görünür ki, yalan insanın şexsiyyet balansının pozulmasına sebeb olar. İnsan öz şexsiyyet balansını itirmemek, nifaqdan uzaq olmaq üçün

<< 1 2 [3] 4 >>