Müellim şagirdlere seçecekleri peşe ile bağlı bir inşa yazmalarını tapşırdı. Şagirdlerden biri bütün geceni yatmayıb at fermasına sahib olmaq arzusu ile bağlı 7 sehifelik bir inşa yazdı. Ora 200 hektarlıq bir erazinin xeritesini de çekdi. Atların axurlarını, qoşulacaqları yeri deqiqliyi ile gösterdi. 200 hektarlıq sahede tikib yaşayacağı 1000 kv.m-lik evin planını da çekdi. Ertesi gün müellimine verdiyi 7 sehifelik bir yazı tam üreyinin sesi idi... İki gün sonra inşa geri qaytarıldı. Orada qırmızı qelemle qiymet yerine iri bir “0” ve “Dersden sonra yanıma gel” tapşırığı var idi.
-Niye “sıfır” aldım?- deye soruşdu müelliminden.
- Bu sen yaşda uşaq üçün real olmayan bir xeyaldır... Pulun yoxdur kasıb bir ailedensen. At teserrüfatı üçün çoxlu pul lazımdır. Evvelce erazini satın almalısan. Damazlıq heyvan almalısan. Bunları heyata keçırmek mümkün deyildir. Eger öhdesinden geleceyin bir işi yazsan, yazına yeniden baxaram.

Uşaq eve qayıtdı ve uzun-uzadı düşündü. Sonra olanları atasına danışdı. Atası dedı:
- Oğlum, bu barede qerarı özün vermelisen. Bu senin gelecek heyatın üçün olduqca mühümdür.
Uşaq bir hefte düşündükden sonra heç bir deyişiklik elemeden yazını müellimine apardı:
- Müellim, siz verdiyiniz qiymeti deyişmeyin, mense xeyallarımı...
Hemin şagird sonralar 200 hektarlıq erazide tikdirdiyi 1000 kv.m-lik evinde at ilxısına sahiblik edir. Vaxtile yazdığı inşası da evinde çerçiveden asılı halda.
Ehvalatın en maraqlı ceheti odur ki, hemin müellim bir gün 30 şagirdini de götürüb hemin teserrüfatın erazisinde düşerge salır. Ayrılıq günü keçmiş şagirdine:

-Bax, -deyir, - men senin müellimin olarken uşaqların xeyallarını toplayırdım. O vaxt şagirdlerimden xeyli xeyal qopardım. Allahdan, sen xeyalından vaz keçmeyecek qeder inadkar oldun.