bitmemiş.Bir-birlerinden hemişe ümidli olaraq yaşamışlar. Bir gün ikisi de bir-birlerinden xebersiz eyni anda gözlerini bağlamış ve qovuşmaq üçün yeniden fırtına çıxmasını arzulamışlar.Gözlemişler, gözlemişler amma fırtına heç cür çıxmamış. Özlerini bütün menlikleriyle fırtınaya buraxmaq üçün olduqları yerde dönmüş, dayanmışlar amma hamısı hedermiş kiçik bir külek bele çıxmamış.Sonunda gözlerini açmışlar. Sevdiklerinin,illerce gözlediklerinin tam qarşısında dayandıqlarını görmüşler ve derhal ikisi de iller evvel arzuladıqları arzularını xatırlamışlar.
Arzulari beleymiş "Allahım bizi bir-birimize her çetinliklerle sevmeyi öyrendiyimizde qovuşdur.Ele qovuşdur ki sevdamız sonsuza çatsın." Sonunda anlamışlar ki bir-birlerinden çox uzaqda keçirdiklerini düşündüyü illeri eslinde bir-birinin yanında keçirmişler.Arzularının qebul olması üçün illerin keçmesi lazım olduğunu öyrenmişler çünki,onlar sevmeyi her çetinliyi ile öyrenmeyi arzulamışlar.Arzuları qebul olmuş Ümüdle,Sebrle,Kederle,Mesafelerle,Maneelerle her çetinliyi ile sevmeyi öyrenib bir-birlerine qovuşmuşlar.
Sevmeyi bildikden sonra bütün çetinlikler heç vaxt sevgini azaltmaz,amma sevmeyi bilmedikden sonra yanındakı sevdiyini bele illerce görmeye bilirsen...

<< 1 [2]