Çünki gönderseydim ziyan olardı onu yazarken hiss etdiklerim; bütün semimiyyetimle, sevgimle göz yaşımla bezenmiş bir mektubun ağ-qara oxunmasındansa oxunmamasını üstün tuturam. Başa düşmeyeceyini bildiyim bir derdden ölmek daha yaxşıdır.Oxusan başa dümeyeceksen, "yenemi ....?! "deyib belke heç oxumuyacqdın.
Kaşki getmeye mecbur qalmasaydın...
Sen getdikden sonra bu şehere, işime, dersime,insanlara, her yere, hamıya yadlaşıram.Otağıma girib qapını bağlayıb yatmaq ve zamanın işıq süreti ile keçmesini isteyirem ki, geleceyin gün tez gelsin.Sen geldikde ise zaman dursun.Amma niyese istediklerim olmur...
Naşükürlük etmek istemirem-haşa!
Amma her işimin, isteyimin daşdan keçmesi nefsime ağır gelir.Ve onda da heç neyin dadı qalmır. İstediyini almaq üçün növbeye durursan alana qeder iştahın qaçır.Bilirem ayrılıq hamı üçün acıdır amma sanki menim payıma düşen biraz“tünd” oldu. Yada menemi ele gelir?!
Bugün sen yoldayken cavab vere bilmedin zengime. Sen demiş hemişe pessimist olduğumdan ağlıma yene sene birşeymi oldu deye geldi. Düşündüm....”sen olmasan ne olar”deye?!
Senin olmadığın bir dünyada yaşaya bilmerem deye düşündüm (bilmekde istemerem) . Senin olmadığın her yer eynidir; cennet de cehennem de. Teselli istemirem, ovunmaq da, yaxşı olmaqda. Ağlamaq isteyirem sadece...
“ Herşey yaxşı olacaq, üzülmeye deymez!” deye bilresen hemişeki kimi amma indiye kimi olmayıb bundan sonrada heç neden emin ola bilmerik, ezizim.
Uşaqlığımdan qorxmuşam sevdiklerimi itirmekden. Balaca olanda ( hardasa onda 5-6 yaşım olardı) balkona çıxıb dua ederdim ( balkona çıxmaq lazım olduğunu düşünürdüm çünki ele bilirdim Allah (c.c.)bizi orda eşidir, evin içinde olmaz, eşitmez). Deyerdim ki :” Allahım nolar mamagilden tez ölüm”. Çünki çox qorxurdum onları itirmekden, ne olur olsun onlar var olsun, yaşasın isterdim çünki onlarsız men heçne idim, onların olmadığı bir heyatı tesevvür ede bilmirdim, indi de tesevvür ede bilmirem heç tesevvür etmekde istemirem. Bunu düşünende ise sanki bir şey

[1] 2 >>

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (25.07.2012 / 23:13)