hem sevindi, hem de kederlendi,
Biz ise dünyanın başqa bir yerine köçüb, ondan uzaqlaşaraq “teşekkür” etdik.

Otuz yaşında iken bize uşaq terbiye ve nevazişi haqda meslehet vermek istedi,
“Artıq bu köhnelmiş fikirleri ağlından çıxar”, - deyerek, ona “teşekkür” etdik.

Qırx yaşında iken bize zeng edib, bir yaxınınızın ad günü olduğunu xatırlatdı,
“Ay ana, işlerim çoxdur, başım qarışıqdır”, - deye, ona “teşekkür” etdik.

Elli yaşında iken o, çox xestelendi, ona baş çekdiyimizde çox sevindi,
Ona yaşlı insanların uşaq kimi olduğunu deyerek, “teşekkür” etdik.

Bunların deyib, düşündüyümüz bir vaxtda bir gün onu itirdik....
O güne qeder onun üçün ede bilmediyimiz ne var idise, o anda qelbimize sanki bir ildırım kimi düşdü....

<< 1 [2]