adlandırırlar...

Ve o arxasını çönerek öz yolu ile hereket elemeye başladı. Ümid ise dayanıb uzun müddet onun arxasınca baxaraq, onun heyatına yuxulu, deyingen, axmaq gülümsemesi olan - zehle töken Tenbelliyin geldiyi pis günü xatırlayırdı. Sonra ise çömbelerek hönkür-höknür ağlamağa başladı...

<< 1 [2]