Incidiler,küsdüler.Heç neyin üstünde.Oğlan dedi filan kinoya gedek,qız dedi yox,o kinoya getmeyek.Sonra oğlan dedi ki,birteher olmusan,sözümü eşitmek istemirsen.Qız hirslendi,cavab qaytardı ki,birteher özqnsen.Sonra dinmediler,seheri gun qız görüşe gelmedi.Oğlan eşitdi ki,qız küsüb...
Bir neçe gün belece keçdi.Sonra oğlan düşündü belke meni sınayır,bes mene ne gelib?Xeber gönderdi ki,filan yerde gözleyirem,gelsin.Qız cavab qaytardı-onun ayağınamı gedim men?Oğlan esebleşdi,lakin özünü ele aldı.Qız gelmedi.
Bir gün küçede qarşılaşdılar.Oğlan:
-Bir deqiqe dayan,sözüm var.
Qız ayaq saxladı.Oğlan dedi:
-Axı sevenler küser de,barışar da.
Qız dillendi:
-Dedinmi sözünü?Gede bileremmi daha?
Oğlan gözlerini qıydı,baxışlarını qızın gözlerine dikdi.Hemişe deniz kimi dalğalı görünen gözler çox mülayim görünürdü bu gün.Heç ne yox idi orada.Ureyi ağrıdı oğlanın.Birden ele bil nese uçdu üreyinde.Uçdu,dağıldı...
-Get,-dedi,get...Bir halda ki sende seni menim yanımda saxlaya bilecek heç ne qalmayıb...
Qız dinmedi.Gözlerini oğlanın üzünden ayırmayıb bir addım atdi kenara.Yene bir addım.Sonra da birini...Getdi.Sessiz,sakit.Budaqdan qopan yarpaq kimi,üfüqde batan güneş kimi,sönen fevvare kimi,susan neğme kimi.
Oğlan yerinden terpenmeden onun ardınca baxırdı."Deme küsmek behaneymiş"

Baxdı,baxdı,xeyli baxdı."Heç olmasa bir defe geri boylanaydı,son defe el edeydi".Baxışları uzandı.Qız yol getdi baxışlarında.Getdi,getdi,nöqteye döndü sonda.
Mehebbete nöqte qoyuldu...
Hardansa oğlanın yadına durnalar düşdü.Uşaq vaxtı son baharda belece baxardı onların ardınca.Durnalar uçardı,uçardı,nehayet nöqteye dönerdi mavi göylerde.
Oğlan durnalarla qızlar arasında bir benzeyiş gördü.Uçub gederler durnalar da.Qızlar da uçub gederler,harda bahar var-ora...
Sonra ele bil payız küleyi esdi,oğlan soyuqdan titredi.Ixtiyarsız halda öz-özüne pıçıldadı:"Harda bahar var...uçarlar payızdan...Belke...Belke..."