— Men artıq heyatdan yorulmuşam- pencere qarşısında eyleşmiş oğlan uşağı dillendi.
— Niye?- deye yaxınlıqdakı anası soruşdu.
— Menim bu heyatla mübarize aparmağa gücüm yoxdur- deye uşaq fikirli ve kederli halda cavab verdi.
......— Kimse mektebde xetrine deyib? Yeqin yene de o 5-ci sinifde oxuyan Dimkadır. Artıq neçenci defedir ki, sinif rehberinize şikayet edirem. Göresen onun valideynleri ne fikirleşir.
— Yox, ana, yox, mektebde her şey qaydasındadır.
— Bes senin ehvalını pozan nedir?
— Ne üçün bu heyatda menim fantaziyalarıma, arzularıma yer yoxdu?
— Başa düşmedim, sen ne haqda danışırsan, oğlum?
— Sinifde yalnız men teyyareçi olub buludlar üzerinde uçmaq isteyirem. Diger yoldaşlarım ise biznesmen, direktor olub çoxlu pul qazanmaq isteyirler.Dostum Vanyanın atası deyir ki, teyyareçi olmaq hem axmaqlıq, hem de qorxuludur. Çünki teyyare xarab ola biler, sen qezaya uğraya bilersen, hem de ki, onlar çox az maaş alırlar. En yaxşısı bir dükan açmaqdır.
Dostlarım arasında yegane men bedii edebiyyat oxumağı xoşlayıram. Ona göre yox ki, bunu bize tapşırıq kimi verirler, sadece mene bu doğrudan da maraqlıdır. Tekce men kitabxanaya gedir, o toz basmış kitabları oxuyuram. Digerleri ise mene gülür, meni botanik adlandırırlar. Özleri ise kompüter oyunlarını, internetdeki hazır hekayeleri xoşlayırlar. Men çalışıram ve bezen de ev tapşırıqlarında sehvler edirem, yoldaşlarım ise valideynlerinin uşaqlarının yaxşı oxuması üçün onlara aldıqları vesaitlerden hazır helleri köçürürler. Vladik mene deyir ki, onun atası 7-ci sinife qeder oxuyub, buna baxmayaraq tikinti firmasında müdirdir, lakin onun qarovulu institut bitirib.
Ana, insanlar ne üçün bu qeder ünsiyyet vasiteleri fikirleşirler, lakin öz yaxınları ve sevdikleri ile çox az ünsiyyetde olurlar. Bilerek ki, istenilen an zeng ede bilerler, çox zaman bu zengi de unudurlar...
— Oğlum! -kövrelmiş ana oğlunu qucaqladı.
— Yeqin men bu dünyanı başa düşmek üçün çox balacayam. — deye uşaq qemgin halda sözüne davam etdi — o

[1] 2 >>