heyatı ki, menim yaşıdlarımın uşaqlıq arzularını, ümidlerini, sadelövhlüyünü alır, indi heç kim düzgünlüye, xeyirxahlığa, sedaqete, semimiliye inanmır...
— Men hele balacayam — deye uşaq anasının qucağında mürgüleyerek sözüne davam edirdi — Men hele mübarize aparmaq üçün balaca ve gücsüzem, lakin böyüyende mütleq, amma...amma mene maraqlıdır ki, bes böyükler niye heç bir şey etmirler, sadece olaraq vaxtın, pulun, gücün, sağlamlığın azlığından şikayet edirler. Yadındadı atam deyirdi ki, müdir olandan sonra bizimle daha çox vaxt keçirecek, amma o indi heç eve de normal gelmir, gah mezuniyetler, gah iclaslar. O hetta dünen menim oynadığım tamaşaya da gelmedi. Ana, sen ise baş mühasib olandan sonra artıq menim sevdiyim blinçiklerden de hazırlamırsan., hansı ki, qezete büküb menim çantama qoyurdun ki, men mektebde ac qalmayım. Onların evezine indi çantamda kağız parçaları var, o kağız parçaları ki, onlarla men mektebin bufetinden özüme yemeye nese almalıyam. Axı orada senin blinçiklerinden satmırlar, men onların qoxusu üçün darıxmışam. Men heç vaxt, amma heç vaxt senin blinçiklerini o çantamda olan kağız parçalarının milyonuna da deyişmerem. Men hele balacayam, balacayam, balaca...
O yuxuya daldı, harda ki, o heqiqeten de xoşbext idi...

<< 1 [2]