Meşhur bir ressam, günlerin birinde, dünyanın en gözel şeyinin şeklini çekmeyi qerara aldı.

Bunun üçün de, ressam uzun bir yolculuğa çıxtı.

Ağaclıq bir yerde gezerken, yaşlı bir insana rast geldi ve ona sual verdiki, dünyada en gözel şey nedir.

Adam dedi:

“İmandır” dedi. Ressam yola düşdü. Bir az gedtikden sonra qarşıdaki qesebelerin birinde toy gördü.

Meclise qoşuldu ve geline yaxınlaşaraq ona da eyni sualı verdi.

Gelinin gözleri parlayaraq ressama baxdı ve dedi:

“Dünyada en gözel şey sevgidir”

Ressam ordanda çıxdı ve yoluna davam etdi. Qarşısına, cebheden yeni dönen esgerle qarşılaşdı. Ve yene de eyni sualı ona da verdi ve bu cavabı aldı:

“Dünayada en gözel şey sülhdür”

Ressam öz-özlüyünde düşünürdü. İman, sevgi ve sülhün şeklini nece çekeceyini düşünürdü. Ve artıq evinin qapısına çatmışdı.

Evin qapısından içeri girdikde, dünyanın en gözel menmzeresinin qarşısında olduğunu düşündü.

Uşaqlarının mesum baxışlarında iman, heyat yoldaşının gözünde sevgi, evinde ise sülhün olması idi.

Belelikle, dünyanın en gözel şeyinin şeklini çekmeye başladı.

Resm bitdikden sonra o şeklin adını bele qoydu:

“Evim”.