Nigar çoxdan idi ki, yoldaşları ile dağa çıxmaq isteyirdi. Bir gün cesaretini toplayıb şeherden uzaqdakı qayalıqlara yollandı. Çıxacaqları yere çatanda divar kimi dik, böyük bir qayalıqla qarşılaşdılar. Bütün heyecanlarına baxmayaraq Nigar ezmli idi. Tehlükesizlik kemerini taxdı ve ipden tutaraq qayaya çıxmağa başladı. Bir qeder çıxdıqdan sonra nefes dermek üçün dayandı. Orada asılı veziyyetde dayanmışdı ki, yuxarıda ipi tutan adam birden ipi elinden buraxdı. Qefleten boşalan ip süretle Nigarın gözüne deydi. İp onun gözündeki linzanı yere salmışdı. Linza çox kiçik ve şeffaf olduğu üçün onu tapmaq qeyri-mümkün idi. Linza haradasa aşağıdakı yamacın ortasına düşmüşdü ve Nigar,gözleri zeif olduğu üçün linzasız etrafı çetinlikle görürdü. Linzanı tapmaq üçün ALLAHa dua etmeye başladı:
"ALLAHım! Sen buradakı bütün dağları görürsen. Bu dağlar üzerindeki her daşı, her yarpağı bildiyin kimi, linzanın da yerini bilirsen. Onu tapmaqda mene kömek et!"
Sonra yoldaşları ile cığırla süretle aşağı enmeye başladı. Yolda qayaya doğru irelileyen başqa bir qrupla qarşılaşdılar. O qrupdan bir nefer: "Aranızda linza itiren varmı?"-deye soruşdu. Nigarın sonradan öyrendiyine göre linzanı bir qarışqa daşıyırmış. Linzanın üzerine gün işığı düşdüyü üçün ise parıldayırmış...
Eve qayıdanda Nigar linzanı nece tapdıqlarını atasına danışdı ve karikaturaçı olan atası ağzında linza aparan qarışqa çekerek şeklin üzerine bu sözleri yazdı:
"ALLAHIM,BU EŞYANI NE ÜÇÜN DAŞIDIĞIMI BİLMİREM. BUNU YEYE DE BİLMEREM. ANCAQ İSTEDİYİN BUNU DAŞIMAQDIRSA, SENİN ÜÇÜN DAŞIYARAM."
Bizim gözümüze kiçik görünen bir canlı, hetta o qeder kiçik ki biz onu istemeden olsa bele, bir barmaq toxunuşuyla eze bilerik. Bu canlı ALLAH xetrine ehtiyacı olmadığı,özünden ağır yükü daşımağa böyük memnuniyyetle razı olursa, biz ne üçün ALLAH xetrine işler görmeyek?!
BELKE DE DÜŞÜNMEK VAXTIDIR ARTIQ?!