bu ayeleri görmek olar: “...O rehmlidir, merhemetlidir.” (El-Beqere, 163); “...şübhesiz, Allah bağışlayandır, rehm edendir.” (El-Beqere, 192). Bu sözler Quranda başdan-başa insana xatırladılır. Onun bağışlamayacağı hansı fikirle deyilir, neye esasen deyilir?! Yoxsa, insanın günahı o insanı yaradan Allahın rehmetinden daha genişdirmi?! Tebii ki, bütün bunlar insanı günah etmeye çekmemelidir ki, “onsuz da Allah bağışlayandırsa, bağışlayacaq da!”. Allah rehmli ve rehman olmaqla yanaşı hem de edaletlidir ve edaleti de bu menada özünü onda gösterir ki, her vaxt bilmeden etdiyine göre bağışlanma dileyen insanın üzrxahlığını qebul edir. Allah her vaxt tövbeleri qebul eden Allahdır: “Men tövbeleri qebul edenem, merhemetliyem.” (El-Beqere, 160). Bu fikir qarşısında ifrata varmaq olmaz. Çünki, defelerle nefsinin qurbanı olan insanlarla qarşılaşmaq olar ki, özüne etdiyi zülmü (insanın nefsine tabe olub günah emel etmesi eslinde özüne zülm etmesidir, Qurani-Kerimin En-Nisa suresinin 40-cı ayesinde bele buyurur: “Heqiqeten, Allah (heç kese) zerre qeder zülm etmez. Eger yaxşı bir emel baş vererse, onu (onun savabını) ikiqat artırar ve öz terefinden de (bu emelin sahibine) böyük mükafat verer!”) bele deyerlendirir: “Qurban olum Allaha, keçer de günahımdan...”. Artıq bu, Allahın edaletine ziddir, çünki, O demir ki, günah olduğunu bilerekden davamlı günah et, Men de seni bağışlayım. Her pis emeli sona yetirmek ve ondan tövbe etmek gerekdir. Bu halda Allah-Teala bağışlayacağına zemanet verir ve Quranda bunu defelerle qeyd edir.
Ümumiyyetle, ibadet dedikde, yalnız namaz ve oruc başa düşülmür. İslamda yaxşı niyyete dayaqlanan, Allaha xatir edilen her bir emel Allaha ibadetin bir növüdür. Meselen, aileli olan bir şexs seher işe gedir ki, ailesi üçün dolanışıq yaratsın. Bu mesele iki niyyetde ola bilir: birincisi budur ki, evdekilerin qınaq menbeyi olmasın deye, bezir bu adam ve naelac qalıb ailesine bir tike qazanır ki, teki qulağı danlaq eşitmesin, bu sadece nadan bir insanın

<< 1 2 [3] 4 >>