Her geden ardında bir gözleyen buraxar.
Bezen ister "gözle meni" deyer..
Bezen de "gözleme heyatına davam et" deyer...
Bu gözleme demeyinin ardında bir
gözlenilme isteyi vardır hemişe...
Nedense her kes biri terefinden gözlenilmeyi çox ister.
Gözlenilmeyi çox istiyer ya da birinin heyatında hemişe var olmağı bilmekdir gözel olan.

Ve her qalan üreyindeki ağrısıyla "gözleyeceyem" deyer.
Dönmeyeceyini bile-bile...
Gelmeyeceyini bile-bile...
Sevmeyeceyini bile-bile...
Ve gözleyer...
Ta ki bir gün artıq ümidler kesilib
yolların tamamile ayrı olduğu ferq edilene qeder...

Ve başlar keşkeler peşmanlıqlar...

Yanımızdayken ferq etmediyimiz bir çox detallar ilişer yaddaşlara. Halbuki "ne gözelmiş yaşanılanlar" deyersiniz... "Meger ne çox sevmişem" deyersiniz...
Ve belke de heç sevilmediyinizi ferq edersiniz.
En ağrılısı da budur ! Sevilmeden sevdiyinizi ferq etdiyinizde
beyninizi yeyer minlerle sual... Başlarsınız cavabı aydın olan suallara özünüz terefinden cavab axtarmağa...

Ve sorğulama zamanı gelir özünüz terefinden...
Halbuki unudarsınız bir şeyi
"Eşq Sorğulanmadan Yaşanmalıdır..."



Amma unudarsınız bu qaydası "sebebler ve ne üçünler" gemirer beyninizi...
Ağlamaq sizin üçün qaçınılmaz bir seçkidir. Ağlayarsınız her şeye ve her hadiseye...

Baxtığınız her yer "onda" biter...
Gördüyünüz her şeyde "onu" axtararsınız...

Aynadakı görünüşünüzde bir eks olunma küçedeki künc başında bir qucaklaşmadır...
Yağan yağışdır denize düşen ay iş işığıdır "o"gecelerin ayı gündüzlerin güneşidir "o"

Ve son cümleler töküler artıq dilinizden...
Başqa terefinden deye bileceyiniz bir şey qalmamışdır çünki...
Eynile üreyinizi sizden götürdüyü kimi gederken cümlelerinizi de aparmışdır yanında...

Sessizlik qalar geriye biten bir sevgiden...
Ve Ayrılıq Kendiri qalar boyunuzda "yağlı bir ilmek kimi..."

Sanki biri ha çekdi ha çekecek...
Dayandı sanarsınız dünyanı ha batdı ha batacaq...
Amma ne dünya durar ne de

[1] 2 >>