Kiçiro yoxsul bir adamın oğlu idi. İçki ve siqarete nifret edirdi. Çalışdı, çabaladı. Bu gün inkişaf etmemiş üçüncü ölkelerde minlerle avtomobili satılır, ölkesi Yaponiyaya milyardlarla dollar qazandırır. Bu gün bizim ölkemizde de milyardlarla manat verilib, onun avtomobili alınaraq Yaponiyaya kiselerle pul gönderilir.

Kiçiro Toyota 1894-cü ilde Yamaguçi şeherinde anadan olmuşdur.

Atası toxuma dezgahı düzeldirdi. Liseyi bitirer-bitirmez Tokio Universitetine yazıldı. Mühendislik tehsilini başa vurduqdan sonra, özüne bir müessise qurmaq xeyallarına düşdü. Atası işçi idi, gece-gündüz demeden çalışırdı. O, bu veziyyete çox kederlenir, artıq öz iş yerlerinin olmasını isteyirdi. Universitetde aldığı tehsil, gemi inşası olmasına baxmayaraq, o, avtomobillere maraq gösterirdi. Avtomobiller hele bazarda yeni idi, hetta çox da tez-tez görünmürdü.

Toyota, çalışıb yığdığı pulla 1930-cu ilde Amerika ve Avropaya getdi. Ölkesine gelende böyük bir coşğu içinde özüne xas avtomobilini istehsal etmeye sey gösterdi. O zamanlar Ford, General Motors ve Chrysler kimi avtomobil şirketleri Yaponiya bazarını ele keçirmiş, kiselerle pul qazanırdılar. Bu veziyyet Toyotaya pis tesir edirdi, milleti üçün çalışıb, öz avtomobillerini özü istehsal etmek isteyirdi. Lakin Yaponiyada bir avtomobilin istehsalı üçün kifayet qeder texnika, vasite ve şertler uyğun deyildi. Çox heveslenmişdi, ancaq birden hevesi qaçdı. Lakin geri çekilmedi.

Borcun altına girerek xarici ölkelerden maşınlar sifariş etdi. Sifariş edilen maşınlar gömrükde ilişdikde çaxnaşmaya düşdü. Hetta deniz gömrüyünden materialları 6 ay teslim ala bilmedi. Bu vaxt borcları da yazıq adamı sıxışdırmağa başlamışdı. Bu veziyyetde ne ede bilerdi? Derhal bir çare düşünmeliydi.

Toyota bir müddet düşündü. Öz-özüne "Men ne edirem?"- deye soruşdu. Ölkesi üçün bir şey etmeye çalışırdı, ölkesini inkişaf etdirmek isteyirdi. "Ele ise dövlete müraciet etmeliyem" deye ağlından keçirdi. Ele bu aralar Yaponiya dövleti de milli hemle etme

[1] 2 3 >>