Gederken mene dedi: Sevgilim, könülsüz köçürem, son defe senden xaişim var, heyatdan küsme...Ne ise..Elvida.....Men ise dedim: Men heç heyatdan küsmedim ki, men uşalıqda o gözel geyinen uşaqlara hesretle baxardım, bir qarnı ac, bir qarnı tox böyüdüm, men yene heyatdan küsmedim. Yavaş-yavaş böyüdüm ve böyüdükce acılarım da böyüdü ve seni mekteb illerinde sevmeye başladım ve sen meni sevdin ki, menim bir azda derdlerimi böyüdesen, kaşki heç sevmeyeydin, özünü mene alışdırmayaydın..

Zamanla özüme dost qazandım, amma onların arasında dostluq yolunda büdreyib qalanlar da oldu ve menimle sona qeder gelenler de oldu. Men yene küsmedim heyatdan, heyat gözeldir yaşamağa deyer.....Meni sensiz görenler mene deyecekler, hanı sevgilin? Men onlara ne deyim, 10 il bir parta arxasında oturub, her teneffüs lövheye "seni sevirem" yazdığım sözlerine ne deyim ,sevgimiz bitdimi deyim ,sevgimiz buraya qedermi deyim. Ne deyim??????? Axı niye gedirsen? İsteyirsen senin qarşında ağlayım, isteyirsen damarımda senin sevginle axan bu damarlarımı kesim?

Ne, ne isteyirsen? İsteyirsen sene yalvarım? Yox bunu etmeyecem, bax bu mümkün deyil, çünki men etiraf edirem, men kasıbam, men seni saraylarda yaşada bilmerem, ele sen de buna göre gedirsen. Amma unutma, biz kasıbların neyi olmasa da, amma sınmaz çox sınmaz qürurları var.....Get, sevgilerin satıldığı yere get. Vefasızlar sırasında bir boş yer seni gözleyir, get......!!!!!O direkli saraylara get, get.......Amma unutma, men seni sevirem ve son nefesime qeder de sevecem.
Get.
Elvida, Elvida, Elvida