ve kamalsız olduğunu düşünmesinler. Axı melekler ilk günde insanın yaranışına etiraz edib onu yalnız fesad töredib, qan töken adlandırmışdılar! Bir sözle, onların cavabında bu şerif ayeni oxumağım onların qezebini sındırdı, çöhrelerinin tutqunluğu getdi. Hetta biri o birine dedi: melum olur ki, bu, İslam alimlerindendir, bundan sonra ona nezaketle sual vermeyimiz yaxşıdır.
O biri dedi: Bizim onunla reftarımızın neceliyi başqa bir sualın cavabı ile bağlıdır ve bu cavab kimi olursa olsun, sebeb ve nüfuzların bizim nezerimizde etibarı yoxdur.
Sual verdiler:
PEYĞEMBERİN KİMDİR?
Bu sualda qelbimin döyüntüsü daha da azaldı, dilim daha da açıldı, sesim daha da ucaldı. Cavab verdim: Menim Peyğemberim Allahın insanlara gönderdiyi elçidir. O, Hezret Mühemmed ibni Ebdüllah, peyğemberlerin sonuncusu ve ağasıdır.
Bu zaman onların narahatlığı ve qezebi tamamile yox oldu.
Çöhreleri işıqlandı. Menim de qorxu ve dehşetim yox oldu.
Sonra kitab, qible, İmam ve Allah Resulunun xelifesinden sual verdiler. Men cavab verdim:
Kitabım mehriban Allah terefinden alim ve böyük Peyğembere nazil olmuş Qurani Kerimdir. Qiblem Mescidül-heramdır. Allah-Teala buyurub: “Harda olsan üzünü Mescidül-herama tut.” Hezreti İbrahim buyurdu: “Üzümü O Allaha teref tuturam ki, yer ve göy Onun emri ile hereketdedir, dinim var şirkden uzağam.”
İmamların Peyğemberin on iki haqq canişinidir ki, birincisi Hezret Eliyyibni Ebi Talib, sonuncusu Hezret Beqiyyetullahdır. Her bir vacibe alim, günah ve xetadan pakdırlar.
Onlar dünyada emellerimize şahid, axiretde şefaetçi, Allahın bağışlamasına vasitedirler...
O böyük şexslerin adlarını, eslini-kökünü adbaad saydım. Dediler: tefsil lazım deyil, her kelmenin cavabı bir kelmedir. Dedim: Sizin üçün bundan da müfessel lazımdır, çünki bizim haqqımızda evvelden bedgüman olmusunuz. Hekimin buyurduğuna etiraz caiz olmasa da bizim yaranışımıza etiraz etmisiniz. Etirazınızı anlayandan sizden küskün olmuşam. Hetta ehd etmişem ki, eger macalım olsa,
twk
twk
»Oxu zalına keç