Üreyinin harasına rast düşse, ora qoy meni gülüm. Ora apar hara gedirse ... Ey gül, ey güller gözeli gül ...

Tikanlı olsa da sevda yolları ... Qanasa da üreyin, göz yaşı olub axsa da gözlerinde damla-damla hesret ... tenhada qalsan izdihamların ortasında, üşüsede sesin, üreyinin en isti yanına qoy meni gülüm ...
Hesret düyümlense gözlerine, burax cücersin sevda sinesinde ... Burax gül qoxusuyla yuyulsun gül üzün ...

Sevgiden başqa silahım yoxdur menim. Silahsızam quşları vurulmuş bir semada men ölecem gülüm kimse bilmesin, köhne ve derin bir xatireye defn et meni kimse görmesin

Üşümesin gözerimde ümidi küçede qalmış kimsesiz uşaqlar, susuz qalmış ay işığı tumurcuqları ...

Yaralıyam .. qaraqışdayam, otağım soyuq, aşım yox, suyum yoxdur. Yaralarımı saracaq kimsem yoxdur senden başqa ...
Men ölecem gülüm kimse görmesin, bir çinar ağacının kölgesine defn et meni bağça bilmesin...

Gecelerime yağışlar damladı islandı duyğularım, üşüdüm, yağış oldum özüme, qar oldum uzaq dağlara
düşdüm. Hansı bahara tutundumsa alıb apardı ümidlerimi qış. Ardından gozlerimide götürüb getdi firtınalar kor qaldım...

Üreyinin yanğınında incecik yağmurlara al apar meni gülüm ... Sevdalara, buludlara, küleklere apar
Men ölecem gülüm kimse görmesin, bir gül bağçasının en gizli yanına defn et meni, bağban bilmesin ...

Bil ki, ne ağlamaq üçün yağışı gözleyirem artıq ne de yaşamaq üçün baharı. Sevinmek, gülmek unutduğum köhne bir mahnı indi, her gece dodaqlarımda sızlayıb üşüyen ...
Men ölecem gülüm kimse bilmesin, üreyinin gül yanına qoy meni, kimse görmesin ...

Bir zamanlar göymavisi bir çiçekde üzün üzümde, kimsesiz dağbaşlarında bir küleyin sesini duyardım, bir de senin ... Neye toxunsam üzündü, hara tutunsam ellerin ... Hara sığınsam üreyindi ...
Her seher yağışın yağmadığı ölkelere sevda külekleriyle göz yaşlarından inci deneleri getirirdin yanan üreyime damla-damla ...



İndi aynalarda gizli bir kölge kimi, içimizde gizli qaldı o sevdanın derin

[1] 2 >>