kesdiler, qan tökdüler.

İndiki zemanemize de baxsaq, görerik ki, bir çox ictimai-siyasi xadimler, hetta müteffekirler, düşünce sahibleri feqet dünyaları üçün İslama qarşı o qeder can qoyublar ki, eger onlar imanlarında bunları etseydiler, parlaq şexsiyyetler olardılar. Bu baxımdan biz tarixden görürük ki, bu xelifelerden biri – lenetlik Yezid axmaq çıxdı, zahirde de İslamla müxaliflik etdi, daxilde de. Amma ondan öncekiler zahirde müeyyen meselelere riayet edirdiler. Hiylegerlikleri de bunda idi.

Beli, dünyada insana verilen vaxt bir gün sona çatacaq. Harun üçün de, digeri üçün de, bizim üçün de. Ölüm meleyi gelende heç kimden icaze almır. Hafizde bununla bağlı bir beyt var, menası budur ki, bu dünyada ne rahatlıq, ne eyş, ne işret var, bir halda ki, her an o tebil çalına biler ki, şele-küleni yığ, getmek vaxtıdır.

Ümumi neticemiz bu oldu ki, hamı zemanesinin ya Harunu olur, ya da haqseveri. Qadını da, kişisi de. Çoxu-azı var. Here en azı özünün hakimidir, here en azı öz vücudunun sahibidir. Gelin vücudlarımızın Harunu olmayaq. Çünki, bu vücudlarımızın, ezalarımız bizlerden şikayet edeceyi bir gün var. Heqiqi deyerlerle dost olaq, beşgünlük dünyaya göre özümüzü mehv etmeyek.

Allahım! Bizleri heqiqetde azad olanlardan qerar ver! Amin!
Hacı İlqar İbrahimoğlu,
ilahiyyatçı-filosof
İçerişeher «Cüme» mescidinin imam-camaatı

<< 1 [2]