etdikce, özüne mensub olmalı olanları kenar dünyada, kenar dünyaya mensub olmalı olanları ise öz içerisinde tapdıqca insan özünü mekan nizam¬sız¬lığının daşıyıcısı kimi duyur.
Insan yalnız öz problemlerini hell etdikce özü ile dünya arasın¬dakı ziddiyyetin aradan qaldırılmasına nail olur, Dünya Nizamının berqerar olunmasına tekan verir ve bununla da insan olaraq qalır. Eger insan özüne mensub olmalı olan¬ları kenar dünyada, kenar dünyaya mensub olmalı olanları ise öz içerisinde saxlamaqda davam edirse, özünün tebii ölümüne doğru addımlamış olur. Eger insan olmalı olduğu sosial mekana can atmırsa ve olmamalı olduğu sosial mekanda qal¬ma¬sına dözürse öz me'nevi ölümü ile razılaşmış olur.
Insan özünün me'nevi ölümüne de, hetta tebii ölümüne de, yalnız öz problemlerini hell etmekle müqavimet gösterir. Öz prob¬lemlerini ise insan ilk növbede elbette ki, artıq cemiyyetin yaratdığı vasitelerle hell edir, bu ise onun ferdi inki¬şa¬fının yalnız müeyyen seviyyesine qeder mümkün olur. Bu seviyyeni aşdıqdan sonra cemiyyet terefinden artıq yara¬dıl¬mış vasi¬teler tükenmiş olur, yeni vasitelerin yaradılmadığı halda ise insan, daşıyıcısı olduğu ziddiyyetlerin hell olunma vasite¬lerinden neinki mehrum olur, hetta içerisinde daşınan bu ziddiyyetlerin özle¬ri¬nin mövcudluğundan xebersiz qalır. Bu seviyyede problemler öz müeyyen¬liyini itirir, qeyri-müeyyen zid¬diyyet formasını alır, ve tebii ki, ele buna göre de hell edilmemiş qalırlar. Problemler derk olunub-olunmamasın¬dan asılı olmayaraq hell edilmedikde ödenilmezlik veziy¬ye¬tini yaradır, insan ve dünya arasındakı müvazineti sarsıdır, insan dünya¬sının nizamını laxladır. Ödenilmezlik veziyyetinin ar¬tı¬mı individi varlığı ile yoxluğu arasındakı ölüm adlanan serhede getdikce daha çox ya¬¬¬xın¬laşır ve netice e'tibarı ile individual varlığın mehvine aparıb çıxarır. Ferdi varlığın ölüm serhedi subyekt ziddiyyetlerinin qeyri-müeyyenliyi üzünden de'f edile bilmir, ölüm ferdden öteri zeruret faktına çev¬rilir.
Bu halda bir

<< 1 2 3 [4] 5 >>

KAROL [OFF] (24.04.2011 / 19:04)