Evvelce sevdim...

Sevdiyimi �yrendim, seve bileceyeimi ferq etdim. Sevdikce �z�m� kainatla topladığımı (+) g�rd�m.



Bağışlamağı �yrendim...

Bağışlamağın dostlarımı 10la vurmaq olduğunu ferq etdim.






Peşman oldum...

Peşman olduğumu etiraf etdim; peşman olduqca sehvlerimi ki�ik, aydın ve bağışlana bilecek hisselere

b�le bildiyimi g�rd�m.



Xatırlamağı �yrendim...

Xatırladıqca sevgilerimin kvadrat k�k�n� tapıb onlardan h�z�n �ıxardığımı ferq etdim.






Deyer vermeyi �yrendim...

Deyer verdikce sevgilerin k�p�n� tapıb onları xoşbextlikle vura bileceyeimi g�rd�m.



Kompliment demeyi �yrendim...

Kompliment dedikce insanlarla aramdakı en qısa mesafenin, bir tebess�m�n tesvir etdiyi bir xett

olduğunu g�rd�m.






�zr istemeyi �yrendim...

�zr istedikce nifretin ve hirsin sonsuza b�l�nd�y�n�, belece incikliklerin limit sıfıra gederken yox

olduğunu ferq etdim.



Kederlendim...

Kederlenmeyi sevdim, kederin �reyime toxunmasına icaze verdim.



Belece b�t�n xoşbextliklerin ve z�vqlerin sonunda ayrılıq xettini ke�eceyini g�rd�m.






Ve bir g�n �leceyem...

Qetilikle �leceyem ve �ld�y�m g�n anlayacağam ki; yaşadığım heyat mexreci sonsuzluq olan sade bir

kesrden ibaretmiş..!