Söz demeyin bu qeder çetin olduğunu bilmirdim...
Bunları seni tanıyandan sonra öyrendim...
Çox danışardım,deyib gülerdim...Heyat menimçün sevimli ve şen idi...
Seni tanıyana qeder...!
Seni tanıyandan sonra lal olmaq istedim...Seni tanıyandan sonra dilim söz tutmadı...Kelmeler ağzımda böyük bir daş parçası olub şişdi...
Mümkünat ve imkansızlığı eyni anda yaşamq nedir bilmezdim...Heyatda menimçün ölümden başqa her şeyin çaresi var idi...İstesem tek başına dünyanı feth eder,dağ üstüne dağ qoyardım...Her kesden güclü,her kesden qüvvetli idim...
Seni tanıyana qeder...!
Seni tanıyandan sonra qollarım yanıma düşdü...Taqetim kesildi,dizlerim büküldü...,kiçik ve cılız bir uşağa döndüm...Elinden bir iş gelmeyen topal bir qocaya çevrildim...
Gecelerim rengareng,sakit ve rahat idi...Her gün bir xeyal qurar,ve her seher o xeyalımın serxoşluğuyla oyanardım...
Sabahlarıma gün doğardı,gecelerimi ay-ulduz bezerdi...Men var idim,bir de bütün dünya...
Seni tanıyana qeder...!
Gecelerim yuxusuz,tenha ve sessiz...Yuxularımın yerinde qarma-qarışıq kabuslar ve bunların şekillendiyi qan sızmış gözlerim var...
Xeyallarım bayquşların meskeni,serxoşluğum şerab serxoşluğu...Sabahlarıma zülmet qaranlıq doğdu,gecelerimi ise bir cüt qara göz bezedi...
Kitablarım var idi,oxuduqca bir dünyadan bir dünyaya qonduğum...,her sehvesinde ümid tapdığım,her qehremanında öz eksimi gördüyüm kitablarım...
Şekillerim var idi,tebessüm etdiyim,dostlarımla eylendiyim...Ömrümün kadrlarını hopdurduğum şekillerim...
Seni tanıyana qeder...!
İndi kitablarımın sehvelerinde deyil bir dünya,bir qarış torpaq bele tapa bilmirem,dizlerimi büküb oturmağa...Qehremanlarım adileşib,acizleşib...
Şekillerim xezan kimi saralıb,gülüşlerim donub üzümde...Dostlarım yox olub,tanışlarım itkin düşüb...Bütün heyatım donub şekillerde...
Göz yaşlarım var idi,sevinc göz yaşlarım...Her damlasında gül bitirdiyim...
Öpüşlerim var idi,neçe-neçe qelbi feth etdiyim,isti ve heyecanlı...
Yerişim var idi,qelbleri riqqete

[1] 2 >>

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (25.07.2012 / 22:59)