Niye sevincler deyil, üzülmek iz buraxar ürekde?
İki mehkum, yağış sonrası demirlerin arasındakı kiçik pencereden çöle baxar.
Biri deyer ki "Of her teref xoşagelmez palçıq oldu!"
Digeri deyer ki "Qaldır başını bax göyqurşağı çıxdı rengareng!"

En son siz kime yaxşılıq etmisiz?
Yaxşı, en son size kim pislik etmişdi?

Bize yaxşılığı toxunan insanları tez unudur amma pisliyi toxunanları unutmuruq…
Günde minlerle müveffeqiyyetli cerrahı müdaxilede olan hekimleri görmür, bir dene sarğı bezi unudan diqqetsiz hekimi unutmuruq…

Yene minlerle polis namusuyla dürüstce işini edir, rüşvet alan iki polisden öteri bütün teşkilatı qaralayır hamısı bele bunların deyirik…

Terk etdiklerimizin sayını bilmir, terk edenleri unutmur ve esla bağışlamırıq…

Şagird vaxtı yaxşı qeydi biz alırıq pis qeydi müellim verdi deyirik…

Saysız örneklendirile biler bunlar.
Biz yaxşı şeyleri unutmadan balıq yaddaşımıza sığınır, pis şeyleri unuda bilmemede deve kinine bürünürük
Davamlı şikayet edir, davamlı bir yerlerimizi qanadır heç cür xoşbext olmağı bacara bilmirik…

Pisi düşünmek pisi çağırmaqdır unutmayın!

Bir de tövsiye - sizin keçmişiniz de uşaqlığınız daxil pis iz buraxan kimler varsa, hamısını bağışlanın üreyinizde, amma semimiyyetle…

Bax o zaman rahatlayacaq ve bu qeder ildir nece öz özünüzü boşu boşuna yediyinizi anlayacaqsınız
Amma evvel özünüzü bağışlamaq şertiyle!
İndi sıra sizde.
Sevincler iz buraxsın artıq üreklerinizde. AMIN..