Xeberini gözleyerdim, hemişe, en ümidsiz göründüyüm anda da. Vaxt keçdikce barışmaz olardım, niye dayanmır, gedir ömür, keçir zaman, itir sevdiklerim.
Ya da unudub geden dostlarım, küsdürdüyüm dostlarım ne bilim ki, ne demeli ki, anlaya bilmirsen. O dost bildiklerimize ne demeli olduğumu bilmirem.
Sonsuzluğa gederken el açan insanların bereketiyle yağan yağışın altında bir qış günü gezişirem. Baxıram semaya günahsız damlalar düşerken üzüme ve xeyala dalıram, dalıram...
Bir namelumluq bir loxma çörek kimi boğazda qalır .Üzüm sarı çiçek tarlası kimi solğun, düşünceli gözler.
Ağılım sende qalır, neqaret-neqaret tekrarlayıram .Bilmeyir insan o anı,bilmeyirsen.
Amma şükr etmeli insan? bu duyğunu her insan yaşaya bilmez, anlaya bilmemiş kimi gülüb keçer .
İndi daha yaxşı anlayıram sevenin biri dile getirir, digeri içinde yaşayır.
An ba an yaşanan duyğular, an ba an gözlenilen hesretle. Men oldum bu duyğunu yaşayanların içinde, bu duyğunu yaşadanların biri oldum senin üçün? Menim üçün .
İndi daha yaxşı anlayıram, baxma ne olar mene ele ,baxma ne olar ele, indi yene göz yaşımı tökürsen bilirem yol uzaqdır.
Qovuşmaq iraqdır. Ağlamaq yaxşıdır, amma döze bilmirem, sil o göz yaşlarını.
Men senin tökdüyün göz yaşın qeder qiymetli deyilem. İstermi insan sevdiyinin kederlenmesini, ne olar tökme artıq göz yaşını.
Atma özünü tekliye, iteleme .
Bir dalğınlıq var düşünceli gözlerimle, bir baxıram benizim solmuş.
Ne edersen, edersen daha, men hemişe darıxaram, xatırlayaram..