özü de xoşbextdir, heyat yoldaşı da, uşaqları da. Mehebbeti mehebbetle qazanmaq olar – hisslerin sehri, möcüzesi beledir. Er de, arvad da sevildiyini, istenildiyini hiss etmelidir. Bu, kövrek hissdir – insan onu itirdikde bextever ola bilmez.

5. Etibar. Er ve ya arvad bir-birine etibar etmeli, inanmalıdır. Etibar olmayan yerde sedaqet de, vefa da öz deyerini itirir. Er arvada, arvad da ere inanmadığı üçün bir-birinde bu qiymetli keyfiyyetleri görmürler, görseler de onu başqa meyarlarla qiymetlendirirler.
Birge aile heyatının ilk gününden (daha deqiq desek, ülfet bağlanan günden) er-arvad özünün düzlüyü, doğruçuluğu ile bir-birinin etibarını qazanmalıdır. Hemişe semimi olmaq, heyat yoldaşından heç neyi gizletmemek, her şeyi açıq etiraf etmek, yalan danışmamaq lazımdır. Er ve ya arvad gec-tez bir-birinin emellerini başa düşür, onlardan hr hansı birisi heyat yoldaşı terefinden addımbaşı aldadıldığı qenaetine gelirse, aile münasibetleri saxtalaşmağa başlaır: qısqanclıq, er ve ya arvadı güdme, telefon söhbetlerine qulaq asma, cibini ve ya çantasını xelveti axtarmaq ve kim bilir, daha eler, aile heyatının ab-havasını tedricen zeherleyir.

6. Bir-birini anlama. Er-arvadın bir-birini başa düşmesi onların sedaqeti ile
bağlıdır. Lakin bu iki amili eynileşdirmek olmaz. Aile münasibetlerinin inkişafında onlardan her birinin öz yeri vardır. Eger insan özünü başqasının yerine qoyursa, onun niyyeti, hissleri, davranışı haqqında fikir yürütmeye başlayır.erin arvadı başa düşmesi – onun özüne münasibetlerini derk etmesi demekdir. Bunun üçün o, öz heyat yoldaşının hereketlerini tehlili edir, onların sebeblerini, motivlerini özü başa düşdüyü kimi aydınlaşdırır: ya onu doğma adam sanır, inanır, haqq qazandırır, ya da doğma adam hesab etmir, inanmır, haqqa qazandırmır. Birici halda er-arvadın ünsiyyetine xelel gelmir, ikinci halda ise onların normal ünsiyyeti çetinleşir: er arvadı ve eksine, arvad eri qıcıqlandıran sözler danışır, onun hörmet-izzetini saxlamır. Erle arvadın

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>