birini başa
düşmemek üçün, cür be cür
dillere müraciet edirler. İllerin
zehmetini iki saniyede cırıla bilen
kağıza satırlar. Rüşvet verirler ki,
bilik almasınlar. Özlerini
sığortalıyırlar. Sonda onlara qalan
qebir pulu olur. Tehsil alır, sonda
parkda yatan serxoşa dönür.
İntihara qalxışır. "ay aman yaşaya
bilmir onsuz, üreyi dözmür"
Yox, sadece güya ele cesaretlidir
ki, ozünü özüne gösterir.
Yaşamaq ölüme doğru
addımlardır. Bir çoxunun arzusu
rahat yaşamaqdır. Belke deyek
rahat ölmek muradı ile yaşayırlar.
Fikir vermisiz, artıq yalana ehtiyac
olmayan bir yerde istifade olunur.
Bilirsiz niye? Çünki qanları
zeherlenib. Onlar yalanın
esirleridiler.
Eşitmisiz ildırım çaxanda? O,
dehşetli ses. Düşünmüsüz ki, bu
şeytanın ezemetli gülüşüdür.
Nİye? Herden, o, qelebelerini
qeyd edende özünü saxlaya
bilmir.Bir deqiqe , doktor, siz heç
düşünmüsüz ki, axı niye ve ne
üçün yaşayırsız?
Doktorun üzünde menasız bir
mimika yaranır ve o üz-gözünü
turşudaraq söyleyir:
-Ehh xeste. Bütün bu
söylediklerinden ele qenaete
geldim ki, helede
sağalmamısan...Heyif... Uşaqlar
gelin, aparın onu öz otağına... Bes
senin son sözün?
Beş saniye sükutdan sonra,
"xeste" söyleyir :
- Biz heç vaxt yaşamamışıq, biz
sadece yaşamağa ümid edirik!
Sona qeder oxudum...Cox cox tesirlidi
Hovselem Catmadi oxumaqa.
AXX
»Oxu zalına keç