Bu hefte sonu heç yere getmemeyi düşündüm.

Özüm-özüme çay qonaqlığı verirdim.Bir az soyuq idi ev,amma içdiyim çay azda olsa isitmişdi içimi.

Önümde defter,kitab vardı,heves de yox idi onları vereqleyib nese oxumağa.

Qelemi götürdüm, qarşımdakı boş vereqe imza çekmeye başladım.Sonra düşündüm nese çekim.

Size demişdim axı men en son anamın şeklini çekmişem,ondan sonra heç ne çekmemişem.
Elime qelemi aldım.Bir ğöz şekli çekdim.

Evvel böyük çekdim,çox böyük…baxanda bütün dünyanı göre bilecek,axtardığı her yerde meni göre bilecek bir göz çekdim.

Baxdım,sonra sildim.

Balaca göz çekdim…sadece meni göre bilen bir göz, menden başqa kimseni görmeyen bir göz çekdim.

Tek gözü beyenmedim, yanına bir göz de çekdim, iki göz oldu.

Bir göz gözelliyi, bir göz çirkinliyi göre bilsin deye çekdim.

Bir göz yaxşını, bir göz pisi göre bilsin deye çekdim.
Evvel gözleri mene baxan formada çekdim,sonra utandım....

Mahsum baxışlı o gözlere baxmağa utandım... men o gözler qeder temiz deyildim,

o gözler ilk meni görürdü.Mense neler görmüşem daha önce…

Sildim gözleri yana baxar formada çekdim.Gözel alınmışdı.

Sanki şekilden nur yagırdı,gözler sanki canlı idi.Sanki izleyirdi meni.

Yox, yoxx men bunu qebul etmedim.

Tez ezdim vereqi atdım yere.
Başqa bir kağız götürdüm.Bir burun çekdim.

Nefesi ile meni içine çeke bilen bir burun,körpenin burnu kimi şirin idi.

Bir an burunun da canlandığını gördüm, sanki men alan havanı çekirdi içine.

Yox, yoox men bunu ede bilmedim.

Tez o vereqi de ezdim atdım bir yere.
Sonra yeni bir vereq götürdüm.Bir qulaq çekdim.

Böyük çekdim,hetta üreyimin tuppultusunu da eşide bilecek bir qulaq.

Sonra sildim, kiçik qulaq eledim,sadece meni duya bilsin yeter…seni sevirem kelimesini eşide bilecek bir qulaq.

Amma sonra tek olmasın, tek olarsa sadece sevgimi eşider,axı menim yalanlarım da var.Onları da eşitsin deye iki qulaq çekdim.

Sanki qulaq da canlandı…sanki kimse meni dinleyirdi.Sanki içimi

[1] 2 >>