Yalan gelmesin geceler, yalan gelmesin içindeki derin hisslerin..
Kin yumağımı olmusan yoxsa baxışların deyişib her şeye? Yaxşı, sus, danışma, anladım ayrılığın sesidir bu..

Niye sualını soruşmağıma ehtiyac yoxdur, insan psixologiyası daim müdafie edecek bir sebeb tapar..
Baxma ele qeribe-qeribe mene, gözel sözlerle ömür boyu gözel xatırlamaqmı isteyirsen bu anı?

Ne qeribedir deyilmi gedirem deyirsen, silgiyle taxtadakı tebaşir yazısını silen kimi. .
Heç olmazsa tozu var unutma..Mene gözel qalsın xatirem deyirsen..

Gülürem, yolun bextin açıq olsun yene de..
Ayrılıq yaşanmamalıdır deyirem ya da bu filmin sonu bele bitmemeli idi..

Bilirsenmi, sonları heç sevmirem, derin yaralar qoyur mende..
Men seni ele derin sevdim ki.. Ele gözel xatireler içinde xatırlayarken sebeb olan gedişin ağılımda qalacaq..

Elvida deyerken mene ezablarla yaşayaram bu duyğunu..
Meger sevmek neymis, men bunu seninle anladım..

Sevmek; hem gülmek, hem eyni anda ezab çekmekmiş..
Üreyin qan ağlasa da, icin alov-alov yansa da, sevdigini bağışlaya bilmekmiş..

Can söküldü bedenden, sen artıq gözlerimde yaşla çağlayan nursan..
Bu sevdaya üreyin meger ne qeder darmış..

Her derdi seninle yıxıb seninle keçerken gedişinle ağlatdın..
Ve geldi ayrılıq zamanı.. Ayrılıq bizden uzaq sanardım..


Qapımızı döymez, gelib keçer sanardım...Vur qapını get!
Gözlerimden axan yaşlara baxma, hemişe axarlar onsuz da..
Mene baxma... Sen get!

Ayrılığın sesi gözeldirmi?