özünde görür,baş verenleri öz hereketleri ile elaqelendirirdi.Müeyyen meqamlarda bu fikir doğru idi.Hardasa qürur,eyilmezlik hissi aralarında münaqişe baş vermesine sebeb olurdu.Bir-birilerini çox incidirdiler.Qız fikirleşirdi ki,ayrılıq her şeyi hell ede biler.Ona göre de ayrılmağı teklif etdi.Oğlan heç etiraz etmedi.Edilen teklifle razılaşdı.Qız hiss edirdi ki,oğlan ona qarşı soyuyub.Bir daha buna emin oldu.Qarşılıqlı razılaşıb ayrıldılar.Seheri gün qız bütün gün mektebde özüne gele bilmedi.Partasıni kenara çekib iki dersi durmadan,lal-dinmez ağladı.Sinifde iki en yaxın dostu var idi.Hetta onlarla bele danışmaqdan imtina edirdi.Dersin sonunda qiz dostlarınım birinden xahiş etdi ki,eyer bir gün mene ne ise olsa mütleq ve mütleq ona çatdırarsan ki,onu heyatımdakı her şeyden çox sevirem.Söhbeti kenardan eşiden qızın diger dostu onun ne demek istediyini başa düşdü.Nece lazımdısa danladı.Amma qız fikrinden daşınmadı.Dostu söz verdi ki,sabah ona heyatına son qoya bilecek derman getirecek.Verdiyi sözün üstünde durdu.Dermanları getirdi.Qız çekinmeden dermanları götürdü.Hetta o bir defe de özüne qesd etmeyi göze almışdı.Bu defe de ölümü göze almışdı.Amma dostları buna imkan vermedi.Qız yalnız bir cümleni tekrar ederek onlardan uzaqlaşdı. ...MEN ONSUZ YAŞAYA BİLMİREM...
Hal-hazırda gencler bir müddetdi ki ayrıdılar.Her ikisi öz heyatını yaşayır.Amma nece?Onu ise bir ALLAH bilir.....

<< 1 2 [3]