Dumanlı havaları sevirem, qeyri-adiliklere aparır. Çayımı aldım qurtum-qurtum içirem, çölde buludlar yere deyecek deyirem gülerek.
Yazıb çekdiyim, sonrada cırıb atdığım yazılarıma bir yenisi daha elave edirem.
Hesrete dair duyğularımın qarşılığı bu olmamalı deyerek...
İnsan ürekden gelen duyğularını qataraq yazanda, yazı başqa olur, söz başqa olur, başqa qebul edirem, başqa cür qebul edilir.
Yazıram yene hesretle senden, bir az durğunam, xeberlere qadağa qoydum, özümü apara bilmirem daha.
Bir hesret ki, canlıdır, yandırır, damarlarımda axır, yeni ezablara yol alıram..
Yene bir cüme günü evveli, men cüme günlerini severem desem de, bir böhran çökür içime, seni xatırlayaraqi.
Cüme günleri buludlu olar, havada bulud mavini saxlayar, içimdeki bulud namelumluqlara yeni suallar elave eder.
Cavab yoxdur, suallar yığın-yığındır. Darıxmaq deyerken, hesretle xatırlayaram seni..
Bir qurtum çay aldım, saat yeni güne girir, saatlar senle irelileyir, gün senli günlere gedir. Dilim beynime yapışdı, halbuki her söz her kese deyilmez ki.
Uzanıram, otururam, qalxıb gezişirem, senli zamanları xeyal ederken keçib gedir vaxt.
Bu setirleri yazmaq o qeder beynime işleyir ki, o duyğu terifi olsa yazacağam.
Manolya çiçeyini bilirsenmi çiçeyi geç açarmış, diqqet isteyermiş ,emek isteyermiş, sevgi ister, sanki duyğunu anlar.
Ona göre böyüyüb inkişaf edermiş, çiçeyine eger ki, insan eli deyerse derhal solarmış.
Manolya çiçeyine benzetdim duyğularımı, bezen teneffüs edir, bezen qat-qat açır. Amma çiçek bir teneffüs edirse, min açır..

Anla, darıxıram senin üçün, bax, yene sensiz yeni bir güne başladım. Sen deyerken hesreti yaşayıram, hesretle xatırlayıram, darıxmaq budur..

NUMBER__ONE [OFF] (15.06.2011 / 07:42)