Men ömür boyu sahib ola bileceyim bir qadın istedim.
Amma özel bir qadına sahib olmaq istedim.
Kim deyir ki, kişiler axmağ qadınları daha çox sevir? Men ağıllı bir qadına sahib olmaq istedim.
“Vallah, Billah”la başlayan açıqlamalar etmek mecburiyyetinde qalmayan bir qadına sahib olmaq istedim.
Men ele bir qadın istedim ki şahmat lövhesini mene dar etsin. Fillerimi, atlarımı önüne qatıb qovalasın. O qadın meni mat etsin.
Kim deyir ki, kişiler sığına bilecek bir qadın istemez? Men sığınıb ağlaya bileceyim bir qadın istedim. Amma meni buna peşiman etmesin.. Göz yaşlarının zeiflik deyil, duyğu seli olduğunu bilen, “Göz yaşına qurban olaram” deye bilecek bir qadına sahib olmaq istedim.
İşgüzar olsun istedim, her iş gelsin elinden. Bacarmadıqlarını mene etdirsin, mecbur etsin.
Qazandığım pullarla birilerine el uzatsın, kömek etsin.. Sonra uzun-uzun danışsın gördüyü savablardan.
Qısqanclınclığımı xoş gören bir qadına sahib olmaq istedim.
Mene şeirler, nağıllar yazdıracaq, ruhumda fırtınalar qoparacaq, şeirlerimi ezberleyecek bir qadına sahib olmaq istedim.
Menim falıma baxıb bir qadın çıxaran, “kimdi bu qadın?” deye zarafat yana qısqanan bir qadına sahib olmaq istedim.
Eşqin qiymetini bilen, eşqi üçün taxtını buraxa bilen bir qadın istedim. Men nazlı, edalı qadın istedim.
Qayğıkeş bir qadına sahib olmaq istedim. Yeri geldiyinde anam kimi ola bilecek bir qadına. Geceler üstümü örtmek üçün oyanan, örtdükden sonra yanağımdan öpen bir qadın olsun istedim..
Ulduzları birlikde seyr ede bileceyim, dizlerine başımı qoyub yatacağım, saçlarımı sığallayan bir qadın istedim..
Men bele bir qadın istedim..
Bilirem var, siz yerini söyleyin...