Hezret Peyğemberi-Ekrem (s) buyurmuşdur: “Alimler ve elm öyrenenler savabda şerikdirler, sair camaat ise xeyir ve seadetden mehrumdurlar.” (“Biharul-envar”, 2-ci cild, seh. 25)

İmam Eli (e) buyurmuşdur: “Qonağı seven her bir şexsin çöhresi qiyamet gününde on dörd gecelik ay kimi parlayar.”

İmam Eli (e) buyurmuşdur: “Edalet – her bir işi öz yerinde qerar vermekdir.” Edalet insana, onun öz haqqı qeder evez vermek, zülm ise bu haqqı vermekden imtina etmekdir.
Allah-taala son derece adil, kerametli, bexşiş ve yaxşılıq eden, rehimli olub emellere evez vermeyi ved etmişdir.
Hetta yaxşı ve beyenilen arzuları fikirden keçirmek üçün de yaxşı mükafata zemanet vermiş ve ved etmişdir ki, yaxşı işler üçün elave evez de verecekdir. Nece ki, “Enam” suresinin 160-cı ayesinde buyurulur:
“Kim yaxşı bir iş görerse, ona hemin işin on qat evezi (savabı) veriler.”

İmam Hüseyn (e) buyurmuşdur:
“Sebir meqsede çatmaq üçün en yaxşı vasitedir.”Sebir üç qisme bölünür: 1-Bela ve müsibetler qarşısında sebir etmek. 2-Allaha itaet zamanı sebir etmek. 3-Günahlar ve haramlar müqabilinde sebir etmek. İkincisi birincisinden, üçüncüsü ise her ikisinden feziletlidir.

İmam Sadiq (e) buyurmuşdur:
“Qiyamet günü bir deste adam gelib behiştin qapısını döyer. Onlara deyiler: “Siz kimsiniz?” Cavab vererler: “Biz sebir ehliyik.” Soruşarlar: “Neye sebir etmişdiniz?” Deyerler: “Allaha itaetde, Onun hökmlerine baş eymekde ve günahdan uzaq olmaqda.”
Allah-taala buyurar:
“Düz deyirler, onlara yol verin, behişte daxil olsunlar.” Budur Allahın buyurduğu: “Heqiqeten sebir edenler öz mükafatlarını hesabsız alarlar.”

Tövbe günahlardan çekinib Allah dergahına qayıdış demekdir. Hedislerde tövsiye olunmuşdur ki, insan öz günahlarını başqalarına dememeli ve onları yalnız Allah dergahında etiraf etmekle Ondan bağışlanmaq dilemelidir.
Hezret Peyğemberi-Ekrem (s) buyurmuşdur:
“Ya Eli, xoş o kesin halına ki, Allah-taala ona nezer sala ve o da Allahdan başqa heç kesin xeberdar olmadığı günahları üçün

[1] 2 >>