Sözümün üsdünde durdum... Narahat etmedim seni... İndi sıra sendedi cavab vermekde. Amma cavab vermeden önce yaxşı yaxşı fikirleş. Çünki artıq senin yarı-yolda qoyub getdiyin İlkin deyilem. O zeif, özünegüveni olmayan oğlanı çoxdan öldürdüm. Axırıncı defe yanvarın 16-sı görüşmüşdük. O vaxtdan gör ne qeder keçib. 7 ay... Her şey deyişib. Fesiller, aylar, hefteler, günler. Sen... Ve en nehayet Men! Çox deyişdim, senin kimi mende deyişdim. Amma senin kimi birden yox, acı çeke-çeke gerçekleri başa düşe düşe. Böyüdüm. Sözün esl menasında... dünya görüşüm deyişdi. Heç kimin göründüyü kimi olmadığını öyrendim. Heyatda acılara sine gelmeyi öyrendim. Heç kimin menim kimi olmadığını öyrendim. Xeyal qırıqlığı yaşasamda heyatın gözel olduğunu başa düşdüm. Ve en nehayet HEÇ KİME İNANMAMAĞI öyrendim. En teeccüblüsü bilirsen nedi? Bütün bunları sene borcluyam. Allahın seni mene niye verdiyini başa düşdüm. Başa düşdümki, gerçekleri görmem ve Allaha daha da bağlanmam üçün bir vesile imişsen. Daim seni itirmekden qorxurdum. Ve neticede itirdim. Daha bir şeyi öyrendim. HEÇ KİMİ İTİRMEKDEN QORXMA, ÇÜNKİ İTİRDİKLERİN SINAQ ÜÇÜN GÖNDERİLENLERDİR. SENİ HEQİQİ SEVENLER DAİM YANINDA OLACAQ! Dostlarım kimi, ailem kimi... Deyişen daha bir şey var: Xeyallarım... Vaxtile senin olan xeyallar artıq menimdir. Tek bir şeyin xeyalını qururam artıq: Xoşbext gelecek! Gederken özünle her şeyimi apardın... Heyatın bitdiyini sandım. Seninle son danışığımıza kimi ruhsuz beden idim. Amma Allah dualarımı qebul etdi. Hemişe etdiyi kimi. Güc verdi, ağıl verdi. En esas bir şeyi başa düşmeme kömek etdi. Keçmişle yaşamağın, geleceye dair boş xeyallar qurmanın menden başqa heç kime ziyan vurmadığını gördüm. Bu günümle yaşamağa başladım. Bugünün qedrini bilmeyi öyrendim. Deyişdim... Çox deyişdim. Sene qarşı hisselerimde deyişdi. “Gözden uzaq, könülden iraq olar” deyibler. Deyesen mende de bele oldu. Artıq evvelki kimi darıxmıram, hamıda seni tapmıram, her gece yuxularıma gelmirsen... Amma unutmadım seni. Daim

[1] 2 >>