Bir gün seni düşünerek son nefesimi verende, bunu bir üstünde gezen buludlar, bir de ayağını basdığın torpaq bilecek..
Bir onlar anlayacaq halımı, bir tek onlar bilecek qedri-qiymetimi, bir tek onlar dostluq edecek mene uzun yuxumda..

Heç yaxşılaşa bilmeyecek ürek yaralarımla sarıldığım ağ kefenim, menim ağrılarım üçün sarğı bezi olarken, ağrılarıma melhem olacaq torpağın ve nefessiz qalan bedenime can verecek sema hemişe şahidlik edecekler seni ne qeder çox sevdiyime..

Sema quşları dolaşdıracaq, torpaq çiçekler bitirecek üzerimde.. Quşların ve çiçeklerin mahnılarıyla hesretim dile gelecek ne qeder ömürler boyunca..
Eger bir gün gezişerken gözel üzünle küçelerde, gelir şirin bir külek, dünyanın en şirin gözel gözlerine, dünyanın en şirin yanaqlarına bir öpüş qondursa bil ki, mendendir..

Sene hesret getmiş dodaqlarımın hesret mahnılarına döze bilmemiş buludların ve torpağın xahişiyle gelmiş bir külekden en riyasız, en semimi, en tek ve en ölümlü öpüşüdür o..

Dünyanın bütün aşiqlerinden ne qeder öpüş varsa, onda derin bir ah ederler halıma..
Bütün aşiqler mezarlarından bir defe titremekle sarsılar, bütün qovuşmuş sevenler xoşbextliklerine peşman olub, en semimi dualarla yalvararlar Reblerine..

Bütün xoşbextliklerini bağışlamaq isteyerler; senin o gözel dodaqlarının bir öpüşüne..

Ne çare ki, bedbext ömrümün son sehifesi de qaralanmış, ağrıların elifbasıyla doldurulmuş ömür defterim mehşere qeder açılmamaq üzre bağlanmışdır..
Lakin bağlanmadan geden, sene baxmağa doya bilmeden geden gözlerim, mezarda da olsa hemişe seni gözler..

Qeyri-mümkünlüyünü bile-bile bir meleyin elinden tutaraq gelib, son bir sözünü gözlemerem, ne qeder bihude olsa da, bilsen, ne böyük bir hesretdir ki, ölümlü bedenimi son yuxusuna heç cür buraxmaz..

Ne qeder geceler gördüm, ne qeder seherler; lakin torpağın qaranlıq bağrında gecemi gündüzümü ayırd ede bilmeden seni gözleyerken bir baxarsan, sen ellerinde boynu bükük iki çiçekle gelirsen..

Adım-sanım unudulsun

[1] 2 >>