Uşaq iken bir gün ANAm “qelbim çox yorğundur ”demişdi.O zamanlar ANAmın ne demek istediyini anlaya bilmemişdim.Amma çox maraqlı idi,ANAmın qelbinin niye her gün yorulduğunu bilmek isteyirdim..Bi az gezen zaman ayaqlarımız ağraya biler,çox oxuyanda beynimiz yorula biler,amma insanin qelbinin her gün yorulması nece olurdu göresen…ANAm bu sözü dedikce bir qirağa çekilirdi…ANAmın ağrısı olduğunu düşünüb ağlayardım.Göresen qelb harda yerleşir,niye yorğun olurdu!?

Bir gün mektebde müellim insan orqanlarından behs edeceyini dedi.Sanki yerimden sıçradım.Sebirsizlikle müellimin derse başlamasını gözledim.Anlatdıqlarını gözlerimi qırpmadan dinleyirdim.Evvel insan skletini getirdi otağa.Sonra başladı orqanlar haqqında melumat vermeye.Müellim bütün orqanlar haqqında danışır,onların insan bedenindeki funksiyalarını başa salırdı.Evvel mededen başladı,ağciyerlerden danışıb üreye keçdi.Her şey haqqında danışdı.Men de “qelb” haqqında melumat gözleyirdim.Müellim qelb haqqında danışdıqdan sonra ANAmın her zaman üzen bu orqanın nece olduğunu görecek,insan bedenindeki vezifesini öyrenecekdim.

Müellimin qelb haqqında danışmadığını görüb el qaldırdım,sual vermek istedim :

-Müellim,qelb harda yerleşir ve hansı orqanımızdır?

Sualı eşiden yoldaşlarım da qoşuldu suala : “Heqiqeten,nece orqandır?” , “Harada yerleşir?”

Müellim hem menim,hem de yoldaşlarımın sualları qarşısında saxlaya bilmedi özünü ve güldü :

-Qelb deye bir orqanımız yoxdur.

… O gün dersde üş şeyi anlaya bilmedim.Birincisi,niye menim sualıma güldüyünü.Sonra niye onun “Qelb deye bir orqanımız yoxdur” demesi.Ve sonda olmayan bir orqanın niye her gün ANAma ezab verdiyini.

Eve gelende ANAma müellime verdiyim sualı ve onun mene verdiyi cavabı deyende ,ANAmın niye güldüyünü de anlamırdım.
“Qelb”in ne olduğunu deyesen böyüyen zaman bilecekdim...
…Ve böyüdüm….Qelbim çox yorğundur ANA!!!