Eslinde heç vaxt menim olmadın, ama seni kenardan seyr etmek de gözel idi.. Bu yaxınlarda ne hiss etdim, blirsen?! Seni daha qısqanmıram.. Adeten deyirler ki: ‘Qısqanırsa, sevir’.. Demek artıq seni sevmirem? Qeribe bir duyğu qalıb ama.. Şekillerde seni başqaları ile görende içimde bir qeher var sanki, sıxır üreyimi ve şekle baxdıqca bu sıxıntı çoxalır.. Bu da qısqanclıqdı? Deyişilmisen, daha çox ‘böyümüsen’ deyerdim.. Biraz da adileşmisen, onlar kimi olmusan, özünden uzaqlaşdın, ya ele özün busan, o Allahın işidir, amma evvel daha mesum idin sanki.. Belke de ele qısqandığımdan bele düşünürem, ama yox.. Önceler ruhun daha temiz, cismin daha sade idi, indi sünileşmisen.. Her defe senin şekillerini axtarıb, tapıb, yene baxıram.. Her baxdıqca yalanların gelir gözümün qarşısına, içimde bir ses ’axtar tap, ona her şeyi de’ deyir, amma yox.. Artıq senin üçün de önemi yoxdur.. Göresen yadına düşürem?! Çetin.. Herden doldurulan beynine haqqımda sehv fikirler gelse de, nifret etsen de, her ne olsa, yene bir hüzün var sende de, buna eminem.. Yazmışdın ki, ’her yerde bizi axtarıram’.. Nahaq.. Seninle men ne zaman ’Biz ’ olduq ki?! Zemati olmayan, adsız hissler bizi biryere getirmişdi, ele onlar da ayırdı.. Ümid edirem yanındakı dostlarla, daha xoşbextsen.. Haqqımda düşündüklerin de artıq önemli deyil, önceler bir sehv fikrini düzeltmek üçün canımı vererdim, indi yanımdan keçende üzüne bele baxmıram, gözel deyibler ’Mene göster dostun kimdir. Sene deyim sen kimsen’.. Artıq sene verdiyim deyer ele onlara verdiyim deyerle eynidir.. Özün endin o seviyyeye.. Ele bilirsen düşmenden dosta keçdin? Bunu zamanla görerik, amma bir şeyi unutma, düşmenimi bele bağrıma bassam, seni artıq tanımıram.. Bu sene nifret etdiyimden deyil, bu artıq mene düşmen bele olmadığındandır.. Deyer verseydim nifret ederdim.. Buna emin ol.. Uzun müddet sonra yene eksine rast gelsim, çox az sayda qalan ortaq dostlarımız vasitesile, qısqanmadım.. Menden sonra çoxları yaxın olub sene, hamısından da ayrıldın,

[1] 2 >>