dodaqlarını öpmek gelir içimden. Saçlarını oxşamaq gelir, ellerini tutmaq gelir. Qoxunun bedenime isidiyini hiss edirem geceler.
Bedeninin dodaqlarımda eridiyini hiss edirem. Bunu menden başqa kimse bile bilmez daha; seni kimse menim qeder menimle bir bütün olduğuna inandıra bilmez.
Get-gede bu verdişin içinde itdiyimi görürem. Meni yaşadığım zamanın xaricine çıxarırsan. Bir gün tarix evvelinde yaşayırıq bir gün buludların üstünde.
Açılmış bütün quyuların derinliyi içimde seni tapdığım yer qeder derin deyil.
Verdiş baramasını hören bir ipekqurdu kimi get-gede tamamlayır bizi. Qorxunc bir yanğın başladı üreklerimizde.
Hesret, qısqanclıq, arzu, ne varsa içimizde hamısı birden-bire alovlandı. Heç bir su bu ateşi söndüre bilmez daha.
Bu yanğın biz bir köz halına gelene qeder çekecek. Evvel baxışlarımız alışdı bir-birine, sonra barmaqlarımızın ucları.

En xoşbext olduğumuz yerde en güclü olacağıq seninle.
KEÇMİŞDEKİ BÜTÜN VERDİŞLERİN MENE ALIŞMAĞINA MANE OLA BİLMEZ DAHA.

<< 1 [2]