Bilmediyim bir şeherin seherinden yazıram bu setirleri. Men bir ehvalatın doğulmağına şahidlik edirem.
Üşüyürem nem olmuş divar kimi. Sesini axtarıram qulağımın derinliklerinde. Sessizliyime çağırıram bütün qağayıları.
Aldanma yalnız qağayıları çağırdığıma. Men seni dileyirem quru ovuclarıma. Susuzluğumun qanayan üzüne sen gel deyirem.
Aldanma geydiyin ayaqqabılara. Qaç yalnız. Nefesin de tıxansın bir az. İstediyim qeder deyil, hiss etdiyin qeder yaxınlaş mene.
Bilersen senden evvel üreyimin yanığını örten bir cümle tapa bilmemişdi dodaqlarım. Bağla dodaqlarıma sözlerini.
Dodaqlarımdan çıxacaq tek söz; adının baş herfi olsun. Dincliye arala qapılarını. Buludsuzluğuna aldanmadan semaya çevir başını.
Uzaqlığımıza bir de sen bir mesafe qoyma. Harada olduğumu unut, bir addım kölgenden izleyirem seni.
Köklerindeyem, alovlandır teklik cümlelerini. Unutdunmu, üzümün xettlerine gizlenmiş tebessüm denelerini sen tapdın.
Yol bilmez sanılan sevdanın Cennete geden yolu müşahide edirem deyen sen deyilsenmi sevgilim?
Dayazlığıma, tenhalığıma aldanma sen. Dayazlığıma genişlik veren duam sensen, tenhalığıma çare tapan da.
Susqunluğuma baxıb dodaqlarını büzme, quru torpaqlarıma baxıb boynunu çevirme xezana.
Quraqlığıma ümid veren de sensen, susqunluğuma sesi hediyye eden de.
Gözlerimdeki dincliyin tek sahibi, sabahlarımın tek varisi sensen.
Bize ne bir sevda ved edildi ne de bir möcüze hediyye edildi. Biz qaranlıqdayıq. Üzerimiz açıq.
Ellerimiz xezan qoxusu verer. Amma bir-birimizin tebessümlerinde isteyerik Cenneti.
Bedenimizin torpağa örtdüyü kölge qeder cümle olarıq sevgi lüğetinde. İndi sevmek zamanıdır.
Bütün qağayılar acdır indi. Üzümde diqqete çarpazlaşan tebessümle doyuraq bütün qağayıları.
Buludsuzluqdan şikayet eden torpağa uzadaq gözlerimizde yığılmış yaşı. Sonsuz cümleleri işğal etsin içimizdeki könül zenginliyi.
Susuzluqdan çatlamış yanğınlara verek dodaqlarımızı. Biz tebessümün gözelliyinde bir ümid ekek gül qoxusu olsun.
Meni " men "

[1] 2 >>