Sene üreyimin en günahsız küncünden seslenirem. En xoşbext sabahları, en isti
günleri mene hediyye edeceyini düşünerek sene üreyimi açıram.
Heyatıma istiqamet veren, qaranlıq gecelerimi işıqlandıran sevinclerimsen, dodaqlarımdakı tebessüm ve en qiymetli dostum işığımsan.
Herden insan qaçar birden ilişer ayaqları qalxa bilmez, toz çehrayı yaşayarken heyatı birden qaralara, mis qoxulu çiçekler bahara gülümseyerken külek vurar birden solar ha. Her eniş bir yükselişdir.
Sen menim yükselişim, sen menim en gözelim ve sen menim, sen menim heyata yapışdığım budağımsan, gören gözlerim ve yaşayan bedenimsen.
Sen menim evezolunmaz xoşbextliyimsen, menim, menim, menim.
Ey ümidlerim! Sene teslim edirem üreyimde yaşatdıqlarımı ve seni mende
çoxaldan sevgimi, sevdiyimi, sabahlarımı sende yaşadıram.
Meni mende yaşadan, menimle yaşayan eşqimle sene qaçıram, xoşbext
sabahlarda. Biz seninle varıq, seninle yapışırıq heyata. Ya seninle ya heç...
Ümidlerimizle verek el-ele. Meni getdiyin yere apar...