Men sene verdiklerinin teşekkürünü bele vere bilmeyecek qeder acizem.
Amma her pis ana “Yox!” deyib sevine bilecek qeder ehtiyacım var sene.
Meni isiden mehribanlığının evezini milyonlarla ulduzlarla da vere bilmerem.
Ulduzlar da senindi, men de. Bütün varlığım, gözümün nuru, anamın qayğıkeşliyi, onun qucağı, sevgilimin mehebbeti ve her şeyim tek sene qurbandı.
Amma bunları da sen vermisen mene. Ne yaxşı ki, vermisen. Ne yaxşı ki, bunları sene qurban vere bilecek qeder tanımışma seni.
Üreyimdekileri heç kime deye bilmirem, senin varlığını bilende her şey kiçilir gözümde, elbette, en böyük Sensen axı.
Nece gözel xoşbextlik vermisen mene, sene hemişe meni men olaraq mene verdiyin üçün minnetdaram Sene.
Menim en yaxınımsan, men de sene insanlara olmayacaq qeder yaxınam.
Sen meni menden yaxşı bilirsen, sen menim üçün en yaxşısının ne olduğunu bilirsen.
Nece qeribedir, amma men bunu bilmirem, men ne bilirem ki?
Bildiyim tek şey var: Allah var, men varam.
Senin varlığını görmek menim emellerimi, hisslerimi, sevgimi, bütün verdiklerini başa salır mene.
Men hemişe peşman olub ağlayacağam, men hemişe seni lap, lap, lap çox sevmediyime göre peşman olacağam.
Sen bütün beşeriyyetdeki insanların sevgilerinin ceminden de böyük, sozsuz sevgiye sahibsen. Çünki sen layiqsen. Sevgi de senindir.
Meni öz nefsimden qoru, şerden, böhtandan qoru. Her gün meni nedense qoruduğuna eminem, maşın yolunu keçende mene şans verdiyine göre sevinirem.
Sadece saniyeler ayırır meni ölümden. Mene her şey vermisen, hamısı da gözel. Ne etmişemse, özüm-özüme etmişem.
Sen meni heç vaxt incitmeyecek qeder sevirsen meni. Men de seni sevirem, kimi seviremse, sevim, sen birincimsen.
Gülümsemek isteyiremse, seni xatırlayıram, seni bir neçe saat erzinde düşünmesem, çox utanıram.
Men sene hemişe şükr edecem. Inşaallah!