Eslinde özüne etibarlı bir liman axtaran sen idin. Qaçdığın hüznler menden evvel de vardı. Sen bir sirr saxlamışdın içinde, dolu sandığın ruhun böyük boşluqlara axmaqda idi.
hemişe teklikde, getmeye hazır, çamadanın sanki hemişe yatağın altında hazır idi. Daha gözel bir qadın, daha yaxşı bir iş, daha geniş bir ev, önüne daha qoyulacaq her şeye qaça bilerdin.
Hansı "daha" üçün terk edildiyimi bilmek istemirdim, onsuz da incimişdim.
Gerçeklerinle yuxuların bir-birine keçib senin. Kime ve neye qaçdığını bilmeden sovrulursan. Bir ovçu kimi sessiz ve tetikde getdiyin bu heyat yolunda, özün ovlanacaqsan, amma görmürsen.
Bir çox defe inanmadım söylediklerine, behanelerine, amma inanmış kimi etdim. Xecaletli olma deye, qarşımda dik dayan, ezilme deye, özümü yalan saydım bezen. Heç cür bitire bilmediyin ziddiyyetlerinle, yalnız bir boşluğa çata bilecek ehtirasınla meşğul olub dayandım iller boyu. Yene de çox sevdim. Yaralı zenn etdiyim üreyini eşqle qucaqlayanda, azalacaqdı ağrın. Ele sandım!
Seninle doldurduğum her ad, yeni eşq, heyat, vefa, yaran, ne varsa sene yüklediyim, hamısı bir cehenneme çevrildi. Ehate edildim üstelik, qarşı dayandığım ne varsa, etrafımı qucaqladı. İndi, buraxdım özümü suya buraxırmış kimi, hara gederse, heyat, men de onunla sürünürem. Narahat olmurammı? Hem de çox! Amma düşünende, ne qeder daha vura biler ki, olacaq hadiseler? Senin ağır yaralarından sonra, hamısı boşdu menim
üçün.
ade bir üzrle bağışlanmaya qeder derinlerde dayanır tecrübelerim. Nerdivan çıxar kimi, her yeni addımımda onların üstüne basaraq çıxıram. Yoxsa deli ola biler insan! Sene baxaraq, birinin özünü bu qeder aldatmasına nece göz yumduğuna mena vere bilmeyerek ağlını itire biler. Sakiteim, dincliyimi qoruyuram. Mene etdiklerini keçdim, özünle döyüşüne hirslenirem.
Dost söhbetlerinde herdenbir keçir adın, diksinirem. Niye ayrıldığımızı anlaya bilmirler, çölden çox uyğun görünürdük, açıqlaya bilmirem. Bele anlar üçün cibimde bir cavabım hazır dayanır. "Siz heç göy

[1] 2 >>