Bir gün adi gün imiş kimi yaşayarsan ve birden bütün sükutu, senin sakitliyini, rahatlığını, qoruduğun sessizliyini pozan bir hadise baş verir.

Sanki kimse soyğun imiş kimi birden her şeyi alt-üst edir, o geldi, gözünüz aydın.

Sevinerek qarşılayırsan onu amma, "Ay xoş gelmisen, hemişe sen gelesen, bele soyğunu adam bir az tez eliyer" - deyirsen, başqa caren var?

Eslinde tamamile her şeyini alır, soyğunçudu O, biz ise onu hemişe gözleyirik.

O pulunu, varını soymur, o bütün varlığını, hisslerini, gözlerini, sözlerini, gülüşlerini, göz yaşlarını, Üreyini alır. Daha ne qaldı?

Sen ise teslim olmağa mecbursan, çünki deli kimi aşiqsen ona.

Terpenme! Teslim ol! Bu Bir Soyğundur! Boşalt, ruhunu, üreyini, geleceyini, toxunuşunu, her şeyini tök qarşıma!

Özünü ver mene! Hmm.. Sevgi herden bele gelir. O ise sene teslim olduğu üçün senin teslim olduğunu isteyir.

O seni götürüb gedecek, senden seni almağa gelib. Çünki özünü sene verib. Nece şirin soyğunçudur?!

Ağıllı-ağıllı istediklerini ona verirsen, sen de istediklerini alırsan. Belece 2 soyğunçu ömür boyu xoşbext yaşayır.