"Kaş tez böyüyerdim"... Her şey bu arzumla başladı. Ne bileydim bu arzumla heyatıma divarlar hörürem. İndi o 4 divar arasındayam. Seninle beraber olduğum o yaşıl bağ yoxdu artıq. Arzumun çin olması ile seni itirdim. Sen geden sora içimde bir xestelik başladı birden. Bu ele amansız bir xestelikdi ki, parazit kimi bütün duyğularımı gemirir. Hakim ola bilmirem ona, hökm ede bilmirem. Xesteliyim ne?! Sensizlik!!! Gecdi bilirem amma seni geri istiyirem. Ne vaxt getdiyini hiss etmedim, bir gün oyandım artıq yoxsan. Yeqin men yuxuda olarken getmisen. Eminem 1 defe de olsa geri dönüb baxmısan amma geri dönmekçün bir sebeb görmemisen ve GETMİSEN... Mende her şey deyişib, heyat terzim düşüncelerim her şey amma men sevmedim e bele yaşam terzini. Bezen mene ele gelir ki, geri dönmüsen, sehere kimi evcik-evcik oynamaq istiyirem, sonra fikirleşirem: "ne axmaq fikirdi bu". Bunu fikirleşmek özü ağır gelir, çünki onda başa düşürem ki, sen geri qayıtmamısan. Her kes deyirki sen menim daxilimdesen, göydesen, ordan mene baxırsan! Amma nedense men seni hiss elemirem. Heyatdan maşın, ev, iş, ağ atlı şahzade istemişdim indise deyirem:

Yox! Yox! Heyat men senden bunların heç birini istemirem, men senden 7il qabaq aldığını isteyirem. Bunların heç biri olmasın yalnız onu istiyirem. Yarım qalmış mehebbet yalnız qız ve oğlan arasında qalan mehebbet deyil. Menim mehebbetim de yarım qalıb, amma menim mehebbetim başqa mehebbetdir. Bu mehebbet menim ve hamının heyatında olan uşaqlığa ve sensizliye beslediyi mehebbetdir... İndiyse arzulayıram "KAŞ UŞAQLIĞIM GERİ DÖNERDİ". Seni arzulamıram bele.. Artıq dönmeyeceyine eminem! Ola bilsin bu arzum da menim nelerise itirmeyime sebeb olsun amma men yene de daxilimdeki uşaqlığın qayıtmağını isteyirem..

Fikirleriniz...