Men bu defe size heyatimin en onemli insanindan danismaq isteyirem.
O insandan ki meni dunyadaki her seyden ,her kesden hetta heyatindan da cox sevir.
O insan ki meni heyatinin sevgisi ,basinin taci xanimindan da ,gozunun agi-qarasi bir tek oglundan da cox sevir.
Yeqin ki,basa dusdunuz kimden danisiram.
Atamdan ...
O insan ki mene insanlara sevgi,boyuklere hormet,kiciklere merhemet hissleri asiladi.
Mubariz olmagi ,haqqini teleb etmeyi oyretdi.
Insan kimi insan olmagi oyretdi.
Mene heyatin realliqlarini gosterdi.
Meni bu yasima kimi boyutdu.
Mene terbiye verdi.
Saglam dusunceli bir insan kimi formalasdirdi.
Yeri geldi hirslendi,sehvlerimi gorub eseblesdi,yeri geldi menden incidi.
Amma qohumlardan kimse " daha qizin boyuyub niye vermirsen ? " deyende de gozleri dolub "men qizimi kimselere vermerem dedi.
Atam menim kisiler haqqinda ilk tesevvurum oldu.
Sozun esl menasinda idealim oldu.
Atam mene tekce ata yox dunyadaki ilk ve tek dostum oldu .
Meqaleni yazmaqdaki meqsedim bunu oxuyanlara esasen de genclere bir seyi catdirmaqdir ki,inanin mene ata tekce valideynlerimizden biri deyil....
Ata heyatda dayagimizdir .
Burnumuzun dikine gedib oz dediyimizi edib onu qelbini qirsaq bele yene biz temennasiz qebul edib bagrina basacaq tek insandir.
Allah hamimizin atasina uzun,saglam ve xeyirli omur nesib etsin.
Bize de onlara xeyirli ovlad olmagi.
Dunyada hec ne ebedi deyil gelin atalarimizin qedrini bilek ....