Sende özümü görmek ürküder meni…
Dostumsan, canımsan…
Üreyimi paylaşdığım, amma serhedleri aşa bilmeyensen…
Her kes kimisen…
Ailem desem deyil, men desem deyil, sen tam ortadasan…
Getmek ve ardımızda böyük illeri aşırtmaq…
Bir edeb hekayesi yazmaq xeyalım seninle!
Alınım açıq, her anım, danışdığımız kelamlar düzüler gözleremin önüne..
Sonra düşünerem, seni bu beden üzdümü deye?
Aynaya baxaram…
Danışaram özümle, gözlerimle ve sonra üreyime ilişer gözlerem…
Seni axtararam…
Örtdüyün yer qeder böyüyer gözlerem!
Ve sonra xatireler özlerini sergiler ve «İzle bizi!..» deyerler!
Ellerim senden uzaq olmamalı, amma ellerini de qucaqlamamalı!
Hemişe yan-yana dayanmalı…
Dostumsan… Canımsan...
Amma sözlerimiz edebi axtartdırmamalı! Bir hekayesi olmalı birliyimizin…
Bir iddiası ve de sevdası olmalı bu üreklerin!
Menfeet qoxusundan özünü temizlemiş temiz bir sehife qoyulmalı adı… Yazın istiliyi qeder semimi olmalı sevgimiz, amma sentyabr qeder derin olmalı üreklerimiz, qış qeder ağ görünmeliyik ve payızın geleceyini unutmadan edebimizi ve de tarazlığımızı mühafize etmeliyik…
Kilidlemeliyik gözel duyğularımızı, oğruların xain baxışlarına teslim etmemeliyik...
Olar da bir gün küskünlük mövsümü gelirse deye, Rebbin razılığını güdmeliyik…
Ve xoş görmeliyik sebirsiz deqiqeleri…
Biz yoldaşıq deye cesaretin esiri olmamalıyıq!
Pay vermemeliyik menliyimizden…
Dostumsan… Canımsan..
Amma sen de yadsan…
Yoldaşlıqlar sonsuzluq üçün edebe möhtacmış…
Sen ve men…
Bu deryanın içinde susuzluğumuzun ferqlideyikmi? Semimiyyetimizin zirvesinde edebi unutmaqdayıqmı?!
Diqqetsizlik qarışmamalı dostluğumuzun esen sevgi küleyine…
Yalanlar qorxmalı bizden…
İpleri hemişe tarazlıqda tutmalı; ne düyünlenilmiş, ne de zeif olmalı…
Herflerim çekinmeliler ağızımdan sene doğru yola çıxarken...
Seni üzmekden ve edebi ürkütmekden qorxmalılar cümle olarken…
Bir kristal olmalı
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç